شیشه به عنوان یک ماده محرک قابل درمان است و تاکنون روش‌های متعددی نیز طراحی شده است.
1-دوره های کوتاه مدت یک یا چند هفته‌ای بستری به همراه پیگیری طولانی مدت برای بیمارانی که دچار علائم روان پزشکی شده‌اند.
2-دوره یک تا سه ماهه اقامتی به همراه پیگیری طولانی برای بیمارانی که مشکل روان پزشکی جدی ندارند.
3-دوره چند ماهه درمان به صورت سرپایی برای بیمارانی که مشکل روان پزشکی جدی ندارد و خانواده ان ها را همراهی می‌کند.
4-روش درمان ماتریکس که در آن بیمار نزد روان شناس مراجعه و اقدام به درمان او می‌شود، چون اعتیاد به شیشه به خاطر وابستگی روانی است و مانند مورفین وابستگی جسمی ندارد.
5-درمان به روش نوروفیدبک که توسط روان شناسان آموزش دیده این امر انجام می گردد.
1-از به کار گرفتن کلمات مقابله جویانه، عصبانیت، سرزنش و توهین خودداری نمایید و سعی کنید با آرامش بیمار را درک کنید.
2-در مواردی که بیمار دچار جنون و پرخاشگری شدید است از اطرافیان و همسایه ها کمک بگیرید.
برخی از بیماران نیز ممکن است دچار توهم و هذیان شده باشند در چنین شرایطی بحث با بیمار فایده ای ندارد اما استفاده از لحن آرام در صحبت کردن و حمایت عاطفی لازم است. در این مورد بیمار باید سریع تحت درمان قرار گیرد. علاوه بر این خانواده نیز در فرآیند درمان دارای نقش های متعددی است.
مصرف کنندگان شیشه سرخوشی، افزایش انرژی و هوشیاری و احساس راحتی را تجربه می کنند. کاربران به راحتی مشکلات خود را فراموش می کنند. شما احساس انرژی و قدرت بیشتری خواهید داشت و ممکن است انگیزه بیشتری برای انجام کارها داشته باشید.
مصرف کننده با مصرف زیاد شیشه ممکن است دچار توهم یا پارانویا شود. مصرف کننده ممکن است باور داشته باشد که زندگی اش در خطر است و برای محافظت از خود دست به اقدامات شدید می زند .همچنین ممکن است به طور غیرمعمول پرخاشگر یا خشن شود. خلق و خوی او می تواند خیلی سریع هنگام مصرف شیشه تغییر کند. مصرف شیشه و کمبود خواب فرآیندهای طبیعی فکر را غیرممکن کرده است. مصرف کنندگان شیشه ممکن است دچار هذیان یا توهم شوند. ممکن است ثابت بماند یا برای انتقال تمرکز خود از یک چیز به چیز دیگر مشکل داشته باشد. زمان واکنش مصرف کننده کند خواهد شد.
