تریاکا اولین بار توسط پاراسلوس طبیب و شیمیدان بزرگ سوئیسی و توماس سیدنهام پزشک معروف انگلیسی به صمغ شیری رنگ مترشحه از میوه کپسولی گیاه خشخاش اطلاق شد. در اروپا مجارستانی‌ها اولین ملتی هستند که با گیاه خشخاش آشنا شده اند. در دوران صفویه در شهر یزد و کرمان خشخاش کشت می شده است، اگر چه خوردن تریاک در زمان صفویه مرسوم بوده، اما کشیدن از زمان ناصرالدین شاه قاجار بوده است.
بقراط در چهارصد سال قبل از میلاد مسیح و «تئوفراست» در همان تاریخ از تریاک برای درمان اسهال و رفع دردهای مزمن استفاده می کردند. تعداد مصرف کنندگان مواد مخدر در سطح جهان به دویست میلیون نفر می رسد و آمار رسمی معتادان کشور را دو میلیون نفر اعلام کرده اند که میانگین سنی این افراد هجده سال است.
در گروه جوانان شدت مصرف مواد مخدر به حدی نمی‌باشد که وابسته تلقی شوند، این گروه از بیماران مکرر و به طور متناوب مواد مخدر مصرف می کنند تا به حدی که با تحمل و علائم ترک همراه باشند.
امروزه در محافل دانشگاهی به جای اعتیاد از واژه وابستگی نام برده می‌شود، هر چند که در میان مردم این بیماری به اعتیاد و خود بیمار به عنوان معتاد شناخته شده است. وابستگی یک نشانه بالینی است که در پی مصرف مواد مخدر علائمی در حالات رفتاری شناختی و فیزیولوژیکی فرد مصرف کننده ظاهر می گردد. شدت وابستگی با رفتارها متعاقب مصرف مواد مخدر ما سنجیده می شود. بروز علائم رفتاری فیزیولوژیایی و شناختی به اختلال‌های بالینی در فرد مصرف کننده مواد مخدر منجر می شود.
در راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی اختلالات وابسته به مواد مخدر به طبقاتی ارجاع شده‌اند که نشانه‌ها یا نشانگان خاص خود را در بر می گیرند که شامل دلیریوم مسمومیت با مواد مخدر، دلیریوم ناشی از ترک مواد مخدر، زوال عقل دمانس پایدار ناشی از مواد مخدر، اختلال فراموشی پایدار ناشی از مواد مخدر، اختلال سایکوتیک ناشی از مواد مخدر، اختلال خلقی ناشی از مواد مخدر، اختلال اضطرابی ناشی از مواد مخدر، کژکاری جنسی ناشی از مواد مخدر و اختلال خواب ناشی از مواد مخدر می باشد.
