اختلالات عصبی مرتبط با مصرف الکل

بسیاری از مردم پدیده نوشیدن بیش از حد الکل را تجربه کرده اند. چیزی که با چند آبجو شروع می شود می تواند منجر به احساس بیماری، سرگیجه و حتی استفراغ شود. علاوه بر اثرات کوتاه مدت نوشیدن الکل، اثرات طولانی مدت نوشیدن مقادیر زیاد الکل نیز وجود دارد. بسیاری از مردم تا حدودی با آسیب هایی که مصرف منظم الکل می تواند به کبد وارد کند آشنا هستند، با این حال بسیاری از مزدم با این که چگونه سیستم عصبی نیز می تواند آسیب ببیند آشنا نیستند. در حالی که اکثر مردم بدون هیچ مشکلی پایدار از مسمومیت با الکل بهبود می یابند، برخی از افراد ممکن است به طور منظم مقادیر زیادی الکل مصرف کنند و در نتیجه نوشیدن الکل دچار بیماری های عصبی شوند.

فهرست کامل سندرم‌های عصبی طولانی است. آنسفالوپاتی پلاگری الکلی، تشخیصی است که احتمالاً برای روان‌پزشکان جالب است و تابلوی آن بیماری است که ظاهراً مبتلا به سندرم ورنیکه کورساکف است اما به درمان با تیامین پاسخ نمی‌دهد. علائم بالینی انسفالوپاتی پلاگری الکلی عبارتند از سردرگمی (کونفوزیون)، تیرگی هوشیاری، میوکلونوس، هیپرتونی های تقابلی، خستگی، بی احساس (آپاتی)، تحریک پذیری، بی اشتهایی، بی خوابی و گاهی دلیریوم. بیماران دچار کمبود نیاسین (اسید نیکوتینیک) هستند.

سندرم جنین الکلی 

داده‌ها حاکی است زنان حامله و شیرده نباید الکل مصرف کنند. سندرم جنین الکلی هنگامی بروز می‌کند کـه الکل از سوی مادر موجب مواجهه جنین در داخل رحم با الکل شود. این سندرم شایع‌ترین علت عقب‌ماندگی ذهنی در جهان است. 

وجود الکل، نمو داخل رحمی و رشد پس از تولد را مهار می‌کند. میکروسفالی،  بدشکلی‌های جمجمه‌ای و صورتی و نقایص اندامی و قلبی در شیرخواران مبتلا شایع است. قدکوتاه در بزرگ‌سالی و بروز طیفی از رفتارهای غیر انطباقی نیز به سندرم جنین الکلی نسبت داده ‌شده است. خطر نقص جنینی در بچه‌های مادران دچار اختلالات مرتبط با الکل سی و پنج درصد اسـت. هر چند مکانیسم دقیق آسیب به جنین نامشخص است، به نظر می‌رسد آسیب در نتیجه مواجهه جنین با اتانول یا متابولیت هـای آن در داخل رحم ایجاد می‌شود. مشروبات الکلی همچنین ممکن است باعث عدم تعادل هورمونی شـود کـه بـه افـزایش خطـر ناهنجاری منجر می‌شود. 

اختلالات عصبی مرتبط با مصرف الکل

پیش‌آگهی مصرف الکل 

بین ده تا چهل درصد افراد الکلی در سیر مشکلات مربوط به الکل وارد یکی از برنامـه هـای رسـمی درمانی می‌شوند. وجود علائم زیر به نفع پیش‌آگهی خوب است. 

1-فقدان اختلال شخصیت ضد اجتماعی قبلی یا تشخیص سوء مصرف یا وابستگی به سایر مواد مخدر

2-وجود شواهدی از ثبات عمومی زندگی در رابطـه بـا شـغل، تداوم روابط خانوادگی نزدیـک و فقدان  مشکلات قانونی جدی. 

3-در صورتی‌که بیمار دوره کامل بازپروری اولیه را بگذراند (حدود دو تا چهار هفته) احتمال تداوم پرهیز بـالا است. وقتی این سه عامل با هم وجود داشته باشند احتمال تداوم پرهیز برای یک سال یا بیشتر دست‌کم شصت درصد اسـت.

مطالعات چندانی برای ثبت سیر طولانی ‌مدت انجام ‌نشده است، اما پژوهشگران معتقدند که یک سـال پرهیـز بـا احتمال بالایی از تداوم پرهیز در طول مدتی طولانی همراه است. با این‌حال در افراد الکلیسم دچار مشکلات شدید مربوط به مواد مخدر (به‌ خصوص معتادین تزریقی یا افراد دچار وابستگی به کوکائین یا آمفتامین) و افـراد بی‌خانمان، احتمال پرهیز یک ‌ساله ده تا پانزده درصد است.

پیش‌بینی دقیق دستیابی به پرهیز در مورد هر بیمار امکان‌ پذیر نیست، اما عوامل پیش ‌آگهی فـوق بـا احتمـال بالایی از پرهیز همراهند. با این‌حال عواملی که بازتاب ثبات زندگی هستند احتمالاً فقط بیست درصد یا کمتر از  سیر اختلالات مصرف الکل را توضیح می‌دهند.

بسیاری از عوامل که سنجش آن‌ها دشوار است از جمله عوامل نـاملموسی همچون میزان انگیزه و کیفیت نظام حمایت اجتماعی بیمار اثرات چشمگیری بر روی سیر بالینی دارند. به ‌طورکلی افراد الکلی دچار اختلالات روان‌پزشکی عمـده مستقل نظیـر اختلال شخصیت ضداجتماعی، اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی احتمالاً تابع سیر بیماری روان‌پزشکی مستقل خود خواهند بود. بنـابراین بـرای مثال برای بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی که به ‌طور ثانویه دچار الکلیسم شده است باید روان‌درمانی مناسب و لیتیوم تجویز شود و همچنین در بیمار دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی بایستی فنون رفتاری و روان‌شناختی مناسب و در بیمار دچار اسکیزوفرنی، داروهای ضد روان‌پریشی مناسـب به ‌صورت طولانی ‌مدت تجویز گردد.

هدف تقلیل علائم اختلال روانی مستقل است، با این امید که ثبات بیشتر زنـدگی بیمار، پیش‌ آگهی و مشکلات مربوط به الکل را بهبود بخشد.