ترک لورازپام

ترک لورازپام
لورازپام (آتیوان) یک داروی ضد اضطراب است که قدرت اعتیاد آوری بالایی دارد و معمولاً همراه با الکل و دیگر مواد مخدر مصرف می شود. به همین دلایل ترک آن بسیار سخت است و حتماً نیاز به بستری در کلینیک ترک اعتیاد و نظارت پزشکی دارد. برای ترک لورازپام باید شرایط بیمار به طور دقیق ارزیابی شود.

کاهش تدریجی دارو

بدن انسان توانایی قابل توجهی برای بازسازی دارد و خود را از انواع آسیب های جسمی و روانی التیام می بخشد. قدرت آن برای انجام این کار برای مصرف مواد مخدر تفاوتی ندارد. برنامه تیپر پزشکی (کاهش تدریجی) مواد مخدر به بدن بیمار بستری، اجازه انجام این کار را می دهد. با گذشت زمان، سیستم‌های بدن می‌توانند بدون استفاده از بنزودیازپین ها (بنزو) خود را اصلاح کنند و خود را با زندگی سازگار کنند.

مصرف آتیوان (لورازپام)

زمانی که فردی آتیوان مصرف می کند، حرکت رو به جلو می تواند بسیار دشوار باشد. این بیماران یا مصرف کنندگان تفریحی اغلب مقادیر بیشتری از دارو را برای دستیابی به احساس آرامش یا سرخوشی مصرف می کنند.

سم زدایی های مؤثر مواد مخدر

سم زدایی های مؤثر مواد مخدر معمولاً از زمان به نفع خود استفاده می کنند و شاید بهترین مثال در این مورد روش مخروطی باشد. تیپر یا کاهش تدریجی آتیوان از تمام منابعی که مرکز توان‌بخشی در اختیار دارد، همراه با زمان بهبودی کافی برای کمک به موفقیت مصرف کنندگان استفاده می کند.

پیروی از تیپر آتیوان مورد تأیید پزشک، اثرات نامطلوب قطع مصرف را به حداقل می رساند و حتی از آن جلوگیری می کند. تصمیم به ترک دارو (قطع آنی) بدون روش مخروطی می تواند منجر به علائم ناخوشایندی شود.

ترک لورازپام

علائم قطع آنی دارو بدون روش مخروطی

  • سردرد
  • بی حالی
  • گیجی
  • بی‌خوابی
  • تحریک پذیری
  • اسپاسم ها
  • حالت تهوع
  • یبوست
  • اختلالات پانیک
  • توهمات
  • اضطراب
  • تشنج
هر تیپر پزشکی با یک برنامه کاهشی که توسط پزشک ارائه می گردد شروع می شود. برخی از افراد ممکن است تصمیم بگیرند که در منزل انجام دهند. با این حال، با توجه به خطرات علائم ترک آتیوان مانند تشنج، برنامه کاهش مصرف بنزو فقط آتیوان را مصرف کند.

اولین گام در یک مخروطی جایگزین

اولین گام در ترک مخروطی جایگزین، تبدیل مقدار آتیوانی است که فرد مصرف می کند به دوز معادل والیوم. به طور کلی نیم میلی گرم آتیوان برابر با پنج میلی گرم والیوم است، بنابراین، چهار میلی گرم آتیوان برابر با چهل میلی گرم والیوم و غیره است.

اگر فردی کمتر از چهل میلی گرم والیوم در روز مصرف می کند، ممکن است با دوز پایین کاهش یابد. اگر فردی معادل چهل میلی گرم یا بیشتر والیوم در روز مصرف می کند، ممکن است با دوز بالا کاهش یابد.

برنامه های کاهش تدریجی بسیار فردی هستند زیرا علائم ترک بنزو می تواند غیرقابل پیش بینی باشد و لزوماً یک دوره زمانی ثابت را دنبال نمی کند. اگر شخصی علائم ترک اعتیاد را در حین مصرف مخروطی تجربه کند، اغلب در دوز فعلی بنزو نگه داشته می شود تا زمانی که علائم برطرف شود. در آن نقطه، مخروطی می تواند ادامه یابد.

بازیابی از استفاده از لورازپام (آتیوان) یک تلاش افزایشی است. یک فرد باید در طول هر مرحله بهترین عملکرد خود را بدهد تا بتواند نتایج را ببیند، اما با ساختاری کوچک برای راهنمایی، بازیابی می تواند برای بسیاری واقعیتی نه چندان دور باشد.

اگر روش مخروطی را به تنهایی با موفقیت کمی امتحان کرده اید، ممکن است به کمک یک پزشک متخصص نیاز داشته باشید.