درد کشیدن های مستمر و آزار دهنده، احساس خماری، افسردگی، اضطراب، بیقراری، نامیدی، بی اعتمادی و هزاران مشکل دیگری که فرد معتاد در دوران ترک با آن مواجه خواهد شد با استفاده از داروهای ترک اعتیاد این نشانه ها کم و کمتر می شود.
واقعیت آن است که افراد مبتلا به اعتیاد برای رهایی هر چه سریعتر از اعتیاد به هر دستاویزی چنگ می زنند و در این بین کم نیستند تعداد افراد سودجو که با فروش داروهای تقلبی و غیر قانونی (مافیای دارو) چه از نظر مالی با گرانتر عرضه کردن داروها و چه از نظر جانی با داروهای بدون کیفیت و تقلبی زندگی معتادان را به خطر انداخته و در نهایت سبب سرشکستگی، ترس و وضعیت بد جسمانی آنها می گردند.
امروزه داروهای مختلفی از سوی متخصصین و مراکز ترک اعتیاد برای رهایی از اعتیاد به بیماران مبتلا تجویز می شوند که این داروها مورد تأیید وزارت بهداشت و درمان می باشند. اما نکته قابل اشاره و مهم ماجرا آن است که داروهای ترک اعتیاد می بایستی تنها زیر نظر پزشک مربوطه مصرف گردند.
در واقع دارو درمانی به منظور ترک اعتیاد کمک شایانی به کاهش میزان وابستگی جسمی معتاد می کند. ما کاملاً بر این امر واقفیم که داروهای ترک اعتیاد مانند دیگر داروهای شیمیایی و صنعتی عاری از عوارض جانبی نیستند. با این حال این داروها تاثیر بسزایی در کم کردن میزان درد خماری در دوره سم زدایی مواد دارند. نباید فراموش شود که دوز مصرفی این داروها در دوران ترک اعتیاد می بایست توسط پزشک معالج تجویز شده و گاها بر حسب حال بیمار تغییر کند.
مصرف خودسرانه داروهای ترک اعتیاد باعث ایجاد وابستگی می شود.
در اکثر موارد داروهای ترک اعتیاد حاوی مواد اعتیادآور هستند و مصرف بلند مدت و خودسرانه آنها باعث اعتیاد و وابستگی به دارو می شود. متاسفانه این روزها استفاده غیر علمی و غیراصولی این داروها در کشور رواج یافته و باعث اعتیاد افراد به این داروها شده است. نکته مهم این است که ترک این داروها در اکثر موارد از ترک ماده مخدر مصرفی فرد دشوارتر و زمانبرتر است.
دقیقا مسئله همین است! داروهای ترک اعتیاد به تنهایی نمی توانند بیماران معتاد را از چنگ اعتیاد نجات دهند. معتادان علاوه بر برنامه دارویی در دوران ترک اعتیاد نیازمند ترکیب درمان دارویی با دیگر درمان ها هستند تا نقش مکمل درمانی را ایفا کرده و نسبت به بهبود حال بیماران و بازپروری آنها نقش بسزایی داشته باشند.
بنابراین معتادانی که اقدام به ترک اعتیاد در منزل می کنند و از داروهای ترک اعتیاد بی آنکه از پزشکی مشورت بگیرند استفاده می کنند معمولاً با شکست مواجه شده و دچار عوارض و پیامدهای جبران ناپذیری می گردند. سوء مصرف این داروها ممکن است آنها را دچار برخی عارضه ها نارسایی های کبدی، اختلالات دستگاه گوارشی و یا بیماری های کلیوی کنند.
در اینجا اشاره ای می کنیم به برخی از داروهای ترک اعتیاد که پزشکان متخصص با توجه به نوع مواد مخدر مصرفی و فاکتورهای دیگری از قبیل: مدت زمان مصرف، مقدار مصرف، سابقه بیماری های جسمانی و روانی بیمار، سن داروی مناسب حال بیمار را تجویز می کنند.
باید تأکید داشت که استفاده از این داروها به طور خودسرانه و بدون نظارت پزشک نه تنها مرحمی بر زخم بیمار نیست بلکه این داروها با حاوی بودن مواد مخدری مانند کدئین، ترامادول، دیازپام، تایمول، متادون و ... با عوارضی که بر جسم و روان بیمار می گذارند، به نوعی باعث عود اعتیاد و یا وابستگی جسمانی به داروهای ترک اعتیاد می گردند.
الف) الکل
دی سولفیرام، نالتروکسان، آکامپروسات
ب) نیکوتین
فرآورده های نیکوتین دار (برچسب، آدامس، قرص)، بوپرنورفین، وارنیکلین
پ) مواد مخدر افیونی
متادون، بوپرنورفین
همانطور که قبلا بارها به آن اشاره شد، داروهای ترک اعتیاد به تنهایی نمی توانند بیمار را از دام اعتیاد برهانند و به عنوان راه حل نهایی نباید به آنها نگاه کرد. عوامل محیطی، مشکلات اقتصادی، مشکلات عاطفی همگی موارد بسترساز شرایطی هستند که فرد را برای عودت به اعتیاد و مصرف دوباره مواد مخدر تحریک می کنند.
بنابراین بیمار در طول دوران درمان و یا حتی بعد از آن نیاز دارد تا توسط خانواده و نزدیکان از پشتیبانی عاطفی و مالی برخوردار شود تا با تحت نظر بودن پزشک متخصص در مرکز معتبر ترک اعتیاد، دوران درمان ترک اعتیاد را به موفقیت به اتمام برساند.
