شایع ترین عوارض متادون عبارتند از خواب آلودگی، سرگیجه، احساس سبکی درسر، تعریق، یبوست، تهوع، استفراغ، افزایش وزن(در مصرف طولانی مدت گاه بی اشتهایی و کاهش وزن)، اختلال کارکرد جنسی و کاهش تمایلات جنسی، اختلال در ارگاسم(در مصرف طولانی مدت ناتوانی جنسی)، اختلال ریتم طبیعی خواب و بیخوابی و همچنین مانند سایر مخدرها موجب ایجاد تحمل به اثرات و نیز اعتیاد و وابستگی جسمی و روانی می گردد.
سایرعوارض متادون عبارتند از اختلالات خلقی(افسردگی و یا شیدایی و کج خلقی)، بیقراری و تحریک پذیری، پرخاشگری، تشنج و تشدید حملات صرعی، سرسام(دیلیریوم) و اختلال حواس، کاهش ضربان قلب(برادیکاردی)، کاهش فشار خون، ضعف و وقفه تنفسی، آریتمی قلبی، سنکوپ و مرگ ناگهانی، اختلال دید، احتباس ادرار و الیگوری، خشکی دهان، بی اشتهایی، دردهای مفصلی، خارش، کهیر، ادم و تورم اندام ها، اختلال سیکل ماهانه بانوان و تغییرات هورمونی، عوارض کبدی و اسپاسم مجاری صفراوی.
بیش مصرف متادون مانند سایر مواد افیونی موجب کاهش هوشیاری، افت فشار خون، سردی بدن(هیپوترمی)، کاهش ضربان قلبی، ضعف تنفسی، تنگی مردمک ها(میوز) و در موارد شدید کما، ایست قلبی و تنفسی و مرگ می گردد.
ریسک در افرادی که اختلال عملکرد کبدی داشته و یا کن دمتابولیزه کننده(slow metabolism) بیشتر است.
مرگ در هفته اول شروع متادون با دوزهای حتی 50 تا 60 میلی گرم دیده شده است. متادون در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه و کبد و مبتلا به صرع و بیماری های تنفسی و قلبی بایستی با احتیاط زیاد مصرف شود.
علائم ترک(withdrawal) متادون با تاخیر و 4-3 روز پس از قطع مصرف شروع شده و در روز ششم به اوج می رسد و معمولاً پس از 3-2 هفته برطرف می شود.
علائم رایج عبارتند از بی خوابی، بی اشتهایی، ضعف در دیدن، اضطراب و بیقراری، پرخاشگری، سردرد، درد معده، احساس سردی و یا داغی بیش ازحد، تعریق، دلپیچه، اسهال.
گاهی علائم قطع مصرف متادون به ویژه به صورت بی خوابی، کلافگی، بیقراری و درد های پراکنده برای مدت های طولانی باقی می ماند.
متادون مانند سایر مخدرها اثرات سایر داروهای تضعیف کننده سیستم عصب مرکزی را تشدید کرده احتمال خطرات را افزایش می دهد.
از جمله بنزودیازپین ها، باربیتوراتها، الکل، داروهای ضد تشنج ،داروهای ضدجنون و ضد افسردگی های سه حلقه ای.
مصرف همزمان داروهای ضد مخدر مانند نالوکسان، نالترکسان و نالمیفنن و همچنین آگونیست های نسبی مخدر (بوپرنورفین) و یا داروها آگونیست ها-آنتاگونیست مختلط (پنتازوسین) می تواند موجب ایجاد علائم قطع مصرف در بیماران مبتلا به وابستگی به متادون گردد.
اصولاً متادون جهت کاهش آسیب( و نه ترک کامل و درمان بیماری اعتیاد) استفاده می گردد و موجب کاهش مرگ و میرهای ناشی از مصرف مخدرهای غیر قانونی، کاهش جرم های مرتبط با مواد و نیز کاهش ریسک ابتلا به انواع هپاتیت و بیماری ایدز AIDS(به ویژه در مصرف کننندگان تزریقی) می گردد.
ولی تداوم مصرف آن در طولانی مدت عوارض خاص خود را داشته وابستگی واعتیاد به مخدر(بیماری اعتیاد) تداوم یافته فرد به وضعیت سلامت بر نمی گردد.
همچنین درصد قابل ملاحظه ای از مصرف کنندگان مواد قبل از دستیابی به نتایج قابل قبول مصرف متادون را رها کرده و به مصرف مواد باز می گردند. در برخی برنامه های درمانی سم زدایی مواد چند مرحله ای انجام شده و ابتدا از یک مخدر قوی (متادون) و سپس یک مخدر ضعیف و سپس قطع مصرف و در نهایت درمان نگهدارنده با داروی ضد مخدر(نالترکسان) استفاده می شود.
مصرف کنندگان متادون معمولاً با کاهش دوز مصرف دچار علائم ترک شده و به این جهت یا مجدداً به سراغ مصرف مخدر روی آورده و یا دوز متادون را افزایش می دهند و معمولاً برنامه های روان شناختی درمان اعتیاد را رها می کنند.
در درمان های سم زدایی با متادون معمولا بایستی با حداقل دوز شروع شده و بتدریج کاهش یابد و سرعت این کار به چند عامل بستگی دارد از جمله: نوع برنامه، بستری بودن یا نبودن بیمار و میزان تحمل فرد در مقابل علائم ترک.
طول مدت مصرف متادون بستگی به پاسخ به درمان و ارزیابی عوامل روانی اجتماعی بیمار تنظیم گردیده و در نهایت بایستی بیمار را از متادون باز گرفت (ترک کامل).
تحقیقات نشان داده بیش از 80 درصد افراد طی دو سال پس از قطع متادون به مصرف مواد باز می گردند. متادون به شکل قرص های 5-10-20 و 40 میلی گرمی و نیز شربت های حاوی 5 میلی گرم در هر سی سی در دسترس است.
- متادون مخدر اعتیاد آور نیست:
به عکس یک مخدر بسیار قوی و بسیار اعتیاد آور بوده ترک آن سخت تر از مخدرهای رایج چون تریاک و هروئین است. چرا که طول مدت اثر(نیمه عمر) آن از سایر مخدرها طولانی تر بوده و به سختی از بدن خارج می شود و به علت قدرت بالای مخدری (10-5 میلی گرم متادون معادل 8-7 گرم تریاک و 3-2 گرم هروئین است) علائم ترک شدید تری ایجاد می کند.
- متادون راه درمان اعتیاد است:
متادون خود یک مخدر قوی است و نوعی جایگزین است و نه درمان بیماری اعتیاد که اصولا یک بیماری روانی است و نه جسمانی و مسلماً نیازمند درمان های روانشناختی و روانپزشکی است.
- همه بیماران معتاد به مخدر می توانند وارد برنامه متادون شوند و از آن استفاده کنند:
برعکس بر اساس اصول علمی استفاده از آن تنها در موارد محدودی مجاز و موثر است و معمولاً تنها در کسانی که قادر به ترک نبوده و فاقد حمایت های روانی-اجتماعی و خانوادگی کافی می باشند جهت کاهش آسیب به ویژه در مصرف کنندگان تزریقی(کاهش ابتلا به ایدز و هپاتیت و کاهش مرگ و میر آنان و نیز ارتکاب جرم) و در شرایط خاص در بخش های بستری بیمارستانی، زندان ها و مراکز خاص با ضوابط و مقررات شدید و کنترل شده قابل استفاده است.
- متادون تست اعتیاد را مثبت نمی کند:
متادون مانند سایر مواد اعتیاد آور تست های مخصوص به خود را داشته و در مراکز تخصصی انجام شده و در کلیه مصرف کنندگان مثبت می شود.( تنها تست مورفین منفی است که مربوط به تریاک و هروئین است)
- مصرف متادون عوارضی ندارد:
مصرف متادون در بر گیرنده کلیه عوارض مصرف سایر مخدرها بوده و در برخی جهات عوارض جدی تری را ایجاد می کند.
جهت مشاوره رایگان ترک متادون با شماره ٧٥۳٥٤-۰۲۱ تماس بگیرید
