لورازپام (آتیوان) یک داروی بنزودیازپین بسیار اعتیاد آور است. با توجه به پتانسیل اعتیادآور، قدرت و ماهیت سریع الاثر دارو، برچسب آتیوان استفاده از آن را در کمترین دوز ممکن و در کوتاه ترین زمان ممکن توصیه می کند.
آتیوان به عنوان یک ماده کنترل شده بر اساس برنامه چهارم، در هر دوزی می تواند اعتیادآور باشد.
لورازپام مانند سایر داروهای مورد سوء مصرف، مدار پاداش مغز را با افزایش مقدار دوپامین، انتقال دهنده عصبی مغز، تحریک می کند. این امر باعث می شود که فرد تمایل داشته باشد که لورازپام را ادامه دهد تا به همان اثرات حس خوب دست یابد.
ممکن است برخی از علائم ظاهری وجود داشته باشد که فرد از آتیوان استفاده می کند، به خصوص اگر دوزهای بالایی مصرف کند.
هنگامی که فردی به آتیوان وابسته است، اگر یک دوز را فراموش کند یا به اندازه کافی مصرف نکند، می تواند علائم ترک اعتیاد مانند حالت تهوع و اضطراب را تجربه کند. آن‌ها همچنین نسبت به لورازپام (آتیوان) تلورانس خواهند داشت، بنابراین برای تجربه اثرات مورد نظر باید بیشتر مصرف کنند. هوس ها نشانه ای از وابستگی روانی هستند و می توانند در مسئولیت ها و روابط تداخل ایجاد کنند.
اعتیاد می تواند باعث شود افراد به روش های خاصی رفتار کنند. اگر فردی به اعتیاد به لورازپام (آتیوان) مبتلا شود، ممکن است رفتارهای خاصی را شروع کند.
استفاده نادرست از مواد تجویزی، از جمله بنزودیازپین ها، در سال های اخیر رو به افزایش بوده است. مراجعه به بیمارستان و مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد این داروها نیز افزایش یافته است.
مصرف بیش از حد بنزودیازپین از سال 2017 تا 2019 کاهش یافت اما از سال 2019 تا 2020 همراه با عرضه بنزودیازپین های غیرقانونی افزایش یافت.
تا سال 2020، تقریباً نود و سه درصد از مرگ و میرهای ناشی از مصرف بیش از حد بنزودیازپین نیز شامل مواد افیونی بود.
حدود دو درصد از نوجوانان و بزرگسالان در سال 2019 از بنزودیازپین ها سوء استفاده کرده اند.
در سال 2020، حدود هفت درصد از جوانان از مسکن هایی مانند لورازپام (آتیوان) سوء استفاده کرده بودند.
