بنزودیازپین‌ها یا «بنزوس» دسته‌ای از داروهایی هستند که برای طیفی از اختلالات و بیماری‌های روانی تجویز می‌شوند. این داروها برای درمان اضطراب متوسط تا شدید، حملات پانیک، تشنج‌های صرع و حتی علائم ترک اعتیاد از سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی مانند الکل استفاده می‌شوند. به دلیل پتانسیل بالایی که برای ایجاد اعتیاد دارند، بنزودیازپین ها معمولاً برای استفاده کوتاه مدت تجویز می شوند.
بیشتر بنزودیازپین ها به صورت قرص برای مصرف خوراکی عرضه می شوند. برخی از برندها مانند والیوم نیز می توانند به صورت داخل وریدی به عنوان مایعی شفاف و بی بو استفاده شوند. بنزودیازپین ها در صورت تجویز توسط پزشک، قانونی هستند. با این حال، بازار سیاهی برای داروها نیز وجود دارد.
بنزودیازپین ها حتی با وجود اعتبار پزشکی می توانند خطرناک و اعتیادآور باشند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با مصرف بنزودیازپین مشکل دارید، همین امروز از کمک های مربوط به توانبخشی کمک بگیرید.
بنزودیازپین‌ها با نورون‌های خاصی به نام گیرنده‌های گابا در فرآیندی که عملکرد بیش از حد فعال مغز را کند می‌کند و استرس شدید روانی را تسکین می‌دهد، متصل می‌شوند. کسانی که از بنزودیازپین‌ها سوء استفاده می‌کنند، بسته به برندی که مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد، می‌توانند یک «سرخوشی» هیجان‌انگیز شبیه الکل را تجربه کنند و به دنبال آن یک آرامش طولانی مدت انجام می شود.
هر گونه استفاده از بنزودیازپین ها خارج از توصیه پزشک به منزله سوء استفاده است. برخی از مصرف کنندگان بنزودیازپین ها برای تقویت قدرت، قرص های خود را خرد و استنشاق می کنند. این امر احتمال مصرف بیش از حد را افزایش می دهد. تشنج و کما از علائم رایج مصرف بیش از حد بنزو هستند.
مصرف بیش از حد بنزودیازپین می تواند تنفس و ضربان قلب را تا زمانی که به طور کامل متوقف شود کند و منجر به مرگ شود.
بنزودیازپین ها به دلیل قدرت بالایشان می توانند نوروشیمی مغز را تغییر دهند. با گذشت زمان، داروها در بدن مصرف کننده تجمع می کنند. در نتیجه مصرف کنندگان می توانند وابستگی ذهنی و جسمی به مواد مخدر ایجاد کنند. شیوع بنزودیازپین ها به عنوان داروهای ضد اضطراب محبوب و اغلب تجویز شده به این معنی است که افراد از هر جمعیت و سبک زندگی می توانند در معرض آن ها قرار گیرند.
اعتیاد حتی تحت نظارت پزشک و دوزهای تجویز شده نیز می تواند ایجاد شود.
از آن جایی که بنزودیازپین ها با نسخه در دسترس هستند، کاربران و مصرف کنندگان آن ها اغلب از پتانسیل بالای اعتیاد و سوء استفاده آگاه نیستند. نشانه‌های اعتیاد که ممکن است نادیده گرفته شوند عبارتند از ایجاد تحمل در برابر اثرات آرام‌بخش دارو یا کنار گذاشتن افراد مهم و فعالیت‌ها برای تمرکز صرفاً بر دریافت و سوء مصرف مواد مخدر.
به منظور افزایش اثرات بنزودیازپین ها، برخی از مصرف کنندگان داروها را با سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مخلوط می کنند. الکل معمولاً برای ترکیب با بنزودیازپین‌های مضعف سیستم عصبی انتخاب می‌شود، اما مصرف‌کنندگان ممکن است بنزوس را همراه با داروهای مخدر مصرف کنند تا هر دو را تشدید کنند. مخلوط کردن بنزودیازپین ها با سایر داروهای تجویزی و غیرقانونی احتمال اوردوز کشنده را تا حد زیادی افزایش می دهد.
هنگامی که استفاده از بنزودیازپین ها متوقف می شود یا دوز مصرفی به طور قابل توجهی کاهش می یابد، علائم ترک معمولاً ظاهر می شوند و به زودی می توانند کشنده شوند. ترک بنزودیازپین به دلیل خطر بالای تشنج، کما و حتی مرگ بسیار خطرناک است. نارسایی تنفسی نیز امکان پذیر است، به خصوص زمانی که بنزودیازپین ها با الکل، مواد افیونی یا سایر داروهای مضعف سیستم عصبی ترکیب شوند.
