داده‌هایی که در مورد پدیده دروازه ورود به اعتیاد به مواد مخدر جمع‌آوری شده‌اند اغلب بیش از حد تفسیر می‌شوند. در یک مطالعه، محققان به این نتیجه رسیدند که نقش ماری جوانا به عنوان یک داروی دروازه ای اعتیاد به مواد مخدر افزایش یافته است، بر اساس آمار مصرف کنندگان مواد مخدر که مصرف روزانه کراک، کوکائین یا هروئین را داشته اند. با این حال، تنها بخش کوچکی از جمعیت بزرگسال، تخمین زده می‌شود یک تا سه نفر در هر هزار نفر، اغلب از کراک یا هروئین استفاده می‌کنند. در حالی که اکثر افرادی که برای این مطالعه مصاحبه کردند گفتند که قبل از این که به سمت مواد مخدر سخت تر بروند از ماری جوانا استفاده کرده اند، این روند لزوماً در بین مصرف کنندگان ماری جوانا به طور کلی صادق نیست.
یکی دیگر از اشکالات بسیاری از مطالعات در مورد نظریه دروازه این است که آن ها به اندازه گیری مصرف مواد مخدر به جای وابستگی به مواد مخدر متکی هستند. بنابراین، این مطالعات تنها می‌تواند نشان دهد که در مقایسه با افرادی که هرگز از مواد مخدر استفاده نکرده‌اند، مصرف‌کنندگان ماری‌جوانا و حشیش به احتمال بیشتری مواد مخدر دیگر و الکل را نیز امتحان می‌کنند. چنین مطالعاتی ثابت نمی کند که مصرف کنندگان ماری جوانا تمایل دارند به مصرف کنندگان مواد سخت تر وابسته یا حتی مکرر تبدیل شوند. ارزش واقعی این نوع تحقیق این است که می تواند عواملی را آشکار کند که پیش بینی می کند آیا فرد از مصرف یک داروی غیرقانونی خاص به داروی سخت تر پیشرفت می کند یا خیر.
ماری‌جوانا یک داروی دروازه‌ای است به این معنا که استفاده از آن معمولاً قبل از شروع به سایر مواد غیرقانونی است. از سوی دیگر، استفاده از ماری جوانا فی نفسه به نظر نمی رسد دروازه ای باشد تا جایی که علت یا حتی پیش بینی کننده قابل توجهی برای سوء مصرف مواد مخدر باشد. در عوض، به نظر می رسد ثابت ترین پیش بینی کننده های سوء مصرف مواد مخدر، مصرف شدید ماری جوانا، اختلالات روانپزشکی و سابقه خانوادگی مشکلات روانی یا اعتیاد به الکل باشد.
در حال حاضر، داده‌های مربوط به مصرف مواد مخدر این ادعا را که قانونی کردن ماری‌جوانا برای مقاصد پزشکی موجب افزایش سوء مصرف مواد مخدر در میان مصرف‌کنندگان ماری‌جوانای پزشکی می‌شود، تأیید یا رد نمی‌کند. یک نگرانی مرتبط اما متمایز این است که استفاده از ماری جوانا برای مقاصد پزشکی به طور کلی مصرف مواد مخدر را در سراسر جامعه تشویق می کند. تا زمانی که ماری جوانا برای درمان پزشکی مورد تأیید قرار نگیرد، ما فقط می توانیم در مورد پاسخ این سوال حدس بزنیم. با این حال می توان استنباط معقولی در مورد نتیجه چنین تغییری گرفت که آیا الگوهای سوء مصرف مواد مخدر، از جمله مسکن هایی مانند مورفین و کدئین و الگوهای سوء مصرف مواد مخدر در برخی از کشورها که ماری جوانا در آن جا جرم زدایی شده است، به دست آورد.
