هنگامی که ماری جوانا دود می شود، تی. اچ. سی و سایر مواد شیمیایی موجود در گیاه از ریه ها وارد جریان خون می شوند که به سرعت آن ها را در سراسر بدن به مغز می برد. فرد تقریباً بلافاصله شروع به تجربه اثرات می کند. بسیاری از مصرف کنندگان یک سرخوشی و احساس آرامش را تجربه می کنند. سایر اثرات رایج مصرف ماری جوانا، که ممکن است به طور چشمگیری در بین افراد مختلف متفاوت باشد، شامل افزایش ادراک حسی (به عنوان مثال، رنگ های روشن تر)، خنده، تغییر درک زمان و افزایش اشتها است.
اگر ماری‌جوانا همراه غذاها یا نوشیدنی‌ها مصرف شود، این اثرات تا حدودی به تأخیر می‌افتد، معمولاً بعد از سی دقیقه تا یک ساعت ظاهر می‌شوند، زیرا ماری جوانا ابتدا باید از سیستم گوارشی عبور کند. خوردن یا نوشیدن ماری جوانا به میزان قابل توجهی تی. اچ. سی کمتری نسبت به دود کردن آن دارد. مقداری از این گیاه وارد جریان خون می شود. به دلیل اثرات تأخیری، افراد ممکن است به طور ناخواسته بیش از آنچه قصد دارند تی. اچ. سی مصرف کنند.
افرادی که دوزهای زیادی از ماری جوانا را مصرف کرده اند ممکن است دچار روان پریشی حاد شوند که شامل توهم، هذیان و از دست دادن حس هویت شخصی است. این واکنش های ناخوشایند اما موقت با اختلالات روان پریشی طولانی مدت، مانند اسکیزوفرنی، که ممکن است با مصرف ماری جوانا در افراد آسیب پذیز مرتبط باشد، متمایز است.
اگر چه مقادیر قابل تشخیص تی. اچ. سی ممکن است برای روزها یا حتی هفته ها پس از استفاده در بدن باقی بماند، اثرات قابل توجه ماری جوانای دودی به طور کلی
بین یک تا سه ساعت باقی می ماند و اثرات ماری جوانا مصرف شده در غذا یا نوشیدنی ممکن است برای ساعت ها باقی بماند. شباهت در ساختار ماری جوانا به بدن اجازه می دهد تا تی. اچ. سی را تشخیص دهد و ارتباطات طبیعی مغز را تغییر دهد.
کانابینوئیدهای درون زا مانند آناندامید به عنوان انتقال دهنده های عصبی عمل می کنند زیرا پیام های شیمیایی را بین سلول های عصبی (نورون ها) در سراسر سیستم عصبی ارسال می کنند. آن ها بر نواحی مغز تأثیر می گذارند که بر لذت، حافظه، تفکر، تمرکز، حرکت، هماهنگی و ادراک حسی و زمان تأثیر می گذارد. به دلیل این شباهت، تی. اچ. سی قادر است به مولکول‌هایی به نام گیرنده‌های کانابینوئید روی نورون‌های این نواحی مغز بچسبد و آن ها را فعال کند و عملکردهای ذهنی و فیزیکی مختلف را مختل کند و باعث ایجاد اثراتی شود که قبلاً توضیح داده شد. شبکه ارتباطی عصبی که از این انتقال دهنده های عصبی کانابینوئیدی استفاده می کند که به سیستم اندوکانابینوئید معروف است، نقش مهمی در عملکرد طبیعی سیستم عصبی دارد، بنابراین تداخل با آن می تواند اثرات عمیقی داشته باشد.
مصرف ماری جوانا باعث اختلال در تفکر و اختلال در توانایی فرد برای یادگیری و انجام کارهای پیچیده می شود. تی. اچ. سی همچنین عملکرد مخچه و گانگلیون های پایه، نواحی مغزی که تعادل، وضعیت بدن، هماهنگی و زمان واکنش را تنظیم می کنند، مختل می کند. به همین دلیل است که افرادی که از ماری جوانا استفاده کرده‌اند ممکن است نتوانند با خیال راحت رانندگی کنند و ممکن است در ورزش کردن یا انجام سایر فعالیت‌های بدنی مشکل داشته باشند. افرادی که در دوزهای زیاد ماری جوانا مصرف کرده اند ممکن است دچار روان پریشی حاد شوند که شامل توهم، هذیان و از دست دادن حس هویت شخصی است.
