از آن جا که آنتاگونیست های گیرنده مواد شبه افیونی برای حفظ حالت عاری از مواد پس از سم زدایی مواد شبه افیونی به کار می روند، باید دقت زیادی نمود که پیش از شروع اولین دوز آنتاگونیست گیرنده مواد شبه افیونی مدت زمان کافی از دوره پاکشویی سپری شده باشد.
حداقل پنج روز در مورد شبه افیون های کوتاه اثر نظیر هروئین و حداقل 10 روز در مورد شبه افیون های طولانی اثر مثل متادون. حالت عاری از مواد مخدر بایستی بر طبق اظهارات خود بیمار و غربالگری ادرار تعیین شود. اگر علیرغم منفی بودن نتیجه آزمایش ادرار در مورد وجود مواد شبه افیونی در بدن شکی وجود داشته باشد بایستی آزمون چالشی نالوکسون انجام گیرد.
آزمون چالشی نالوکسون به این دلیل انجام می گیرد که اثر آنتاگونیستی این دارو علیه مواد شبه افیونی کمتر از یک ساعت طول می کشد در حالی که این اثر در مورد نالترکسون و نالمفن ممکن است 24 ساعت به طول انجامد. بنابراین اثرات ترک ناشی از نالوکسون نسبتاً کوتاه مدت خواهد بود.
علائم حاد ترک مواد شبه افیونی عبارتند از عطش مصرف، احساس تغییر دمای بدن، درد عضلانی اسکلتی و ناراحتی گوارشی. علائم ترک مواد شبه افیونی عبارتند از: سر در گمی، خواب آلودگی، استفراغ و اسهال. در صورتی که انفوزیون نالوکسون سبب بروز هر گونه علامتی از ترک مواد شبه افیونی شود، مصرف نالترکسون و نالمفن مجاز نیست مگر در یک برنامه سم زدایی سریع مواد مخدر نظارت.
مجموعه ای از آثار جانبی، شبیه سندرم ترک اعتیاد باقی مانده، در 10 درصد بیمارانی که آنتاگونیست های گیرنده مواد شبه افیونی مصرف کنند، دیده می شود.
15 درصد بیمارانی که نالترکسون مصرف می کنند دچار درد شکم، کرامپ، تهوع و استفراغ می شوند که با نصف کردن موقت دوز دارو یا تغییر زمان تجویز می توان آنها را بر طرف نمود.
عوارض نالترکسون در 10 درصد افراد دیده می شود عبارتند از: سر درد، کم رمقی، بی خوابی، اضطراب و عصبانیت. در 10 درصد افراد تحت درمان با نالترکسون درد عضلات و مفاصل و بثورات پوستی بروز می کند.
نالترکسون در مقادیر بالاتر از 50 میلی گرم در روز ممکن است سمیت کبدی وابسته به دوز ایجاد کند. در 20 درصد افرادی که روزانه 300 میلی گرم نالترکسون مصرف می کنند، سطح سرمی آمینوترانسفرازها به سه تا نوزده برابر حد طبیعی فوقانی افزایش می یابد.
به نطر می رسد آسیب سلول های کبدی یک اثر سمی وابسته به دوز است نه یک واکنش ایدیوسنکراتیک. در حداقل دوز مؤثر نالترکسون برای همستیزی با گیرنده مواد شبه افیونی، اصلاً آسیب سلول کبدی دیده نمی شود.
با این حال در افراد دچار بیماری کبدی زمینه ای نظیر سیروز کبدی ناشی از سوء مصرف مزمن الکل، مقادیر 50 میلی گرم در روز نالترکسون هم می تواند سمیت کبدی ایجاد کند. در شش ماه نخست درمان با نالترکسون غلظت سرمی آمینوترانسفراز بایستی به طور ماهیانه و بعد از آن در صورت شک بالینی انجام شود. با قطع مصرف نالترکسون معمولاً غلظت آنزیم های کبدی به حد و اندازه طبیعی باز می گردد.
