مانند همه شرایط همزمان، مهم است که هم اختلال استرس پس از حادثه و هم اختلال مصرف مواد مخدر در طول درمان به طور کامل مورد توجه قرار گیرند. درمان فقط اعتیاد به مواد مخدر برای افرادی که با یک بیماری تشخیصی دوگانه (دو وضعیت سلامت روان همزمان) دست و پنجه نرم می‌کنند، احتمالاً مؤثر نیست.
چندین مدل درمانی خاص برای اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر وجود دارد که شواهد امیدوارکننده ای برای حمایت از آن ها وجود دارد. درمان های اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر را می توان به طور کلی به دو دسته مداخلات روان درمانی و دارو درمانی تقسیم کرد.
روش‌های درمانی اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر همگی به این منظور طراحی شده‌اند که ابزارهایی را برای مدیریت علائم اختلال استرس پس از حادثه بدون استفاده از مواد مخدر یا الکل در اختیار شما قرار دهند. نشان داده شده است که درمان‌های مبتنی بر قرار گرفتن در معرض، به ویژه برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر مفید هستند.
مواجهه درمانی یا قرار گرفتن در معرض طولانی مدت (نوعی رفتار درمانی و درمان شناختی رفتاری طراحی شده برای درمان اختلال استرس پس از سانحه)، بر این ایده استوار است که نمی‌توانیم با اجتناب از چیزی که از آن می‌ترسیم، غلبه کنیم. این یک نوع درمان شناختی رفتاری است که نشان داده شده است یکی از مؤثرترین درمان های موجود برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه است.
در مواجهه درمانی متمرکز بر تروما، از شما خواسته می شود که عمداً خود را در معرض آسیب و محرک های ترس قرار دهید، چه در زندگی واقعی (با حمایت یک درمانگر) چه با تصور یک موقعیت ترسناک (تخیل). انجام این کار بارها و بارها و یادگیری آرام کردن بدن در هنگام مواجهه با یک محرک تروما، به شما کمک می کند تا بهتر با علائم اختلال استرس پس از حادثه خود کنار بیایید.
علاوه بر روش های درمانی رایج، برنامه های دیگری نیز وجود دارد که به طور خاص برای درمان اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر طراحی شده اند. مراقب ارائه دهندگانی باشید که این برنامه ها را ارائه می دهند.
گاهی اوقات، از دارو برای کمک به افراد در هنگام بهبودی از اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر استفاده می شود. در حال حاضر، تنها داروهایی که برای درمان اختلال استرس پس از حادثه تأیید شده‌اند، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین هستند که یک نوع رایج و ایمن از داروهای ضد افسردگی است که برای درمان طیف وسیعی از مشکلات روانی استفاده می شود. همچنین داروهایی برای کمک به کاهش میل به الکل و مواد افیونی وجود دارد، از جمله نالترکسون، متادون، و بوپرنورفین.
تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا بتوان با اطمینان گفت که کدام داروها برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه و اختلال مصرف مواد مخدر مفیدتر هستند. برخی از داروهایی که شواهد امیدوارکننده‌ای دارند عبارتند از مهارکننده‌های بازجذب سروتونین نوراپی نفرین و مهارکننده‌های بازجذب نورآدرنرژیک.
