درمان تشخیص دوگانه

درمان تشخیص دوگانه
تشخیص دوگانه زمانی است که بیمار علاوه بر مصرف مواد مخدر با یک اختلال روانی هم درگیر باشد. نورون‌ها با مقادیر بیشتر الکل کارایی کمتری پیدا می‌کنند، به این معنی که فردی که با اختلال مصرف الکل یا سوء مصرف چند داروی مرتبط با الکل دست و پنجه نرم می‌کند، بیشتر به دنبال بنزودیازپین‌هایی است که به سرعت جنبش دارند و ضربه می‌زنند و در بدن فعال می‌مانند.

تشخیص دوگانه چیست

تشخیص دوگانه ترکیبی از یک اختلال مصرف مواد مخدر با یک بیماری روانی مانند اضطراب یا افسردگی است. وقتی فردی تشخیص دوگانه دارد، دو اختلال مجزا دارد و برای هر کدام به برنامه درمانی نیاز دارد. در حالی که این تشخیص ها جداگانه هستند و اغلب به کمک های پزشکی کاملاً متفاوت نیاز دارند، درمان آن‌ها می تواند با یکدیگر در هم تنیده شود.

اغلب در مورد کلونوپین که معمولاً برای درمان حملات پانیک تجویز می شود، چنین است. گذشته از ایجاد وابستگی به کلونوپین به دلیل تجویز، برخی از افراد سعی می کنند مشکلات سلامتی خود را خوددرمانی کنند. این تلاش اغلب منجر به دوزهای غیرضروری زیاد می شود و ممکن است اعتیاد شدید به کلونوپین ایجاد شود. از آن جایی که بیماری روانی و اعتیاد به کلونوپین را می توان با هم گره زد، کشف این اختلالات متعدد برای دستیابی به یک بهبودی موفق مهم است.

کلونوپین در این مورد مؤثرتر از والیوم است و معمولاً بیشتر تجویز می شود. از آن جایی که اثرات کلونوپین به سرعت شروع می شود، بدن به سرعت نسبت به این ماده تحمل و وابستگی به آن پیدا می کند. در نتیجه، مهم است که کلونوپین را فقط طبق تجویز و حداکثر دو هفته مصرف کنید.

درمان تشخیص دوگانه

انواع درمان های مورد انتظار در طول دوره توان‌بخشی

درمان اغلب به دو دسته گروهی و فردی تقسیم می شود.

درمان فردی شامل جلسات انفرادی است که معمولاً حدود یک ساعت با روانشناس، روان‌پزشک یا درمانگر به طول می انجامد. موضوعات مورد بحث ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پیشرفت توان‌بخشی
  • موانع بهبودی
  • هوس ها و کناره گیری
  • مهارت های مقابله ای
  • تعیین هدف

این جلسات یک فرآیند مشارکتی است که در آن درمانگر و بیمار در طی مراحل بهبودی با هم کار می کنند. از طریق مصاحبه انگیزشی، این دو با هم برای ایجاد عزت نفس بیمار و بهبود میل به بهبودی کار می کنند.

گروه درمانی نیز جزء مؤثر برنامه توان‌بخشی کلونوپین است. در محیط‌های گروه درمانی، یک مشاور با گروهی از بیماران گفتگو می‌کند و آن‌ها را تشویق می‌کند تا تجربیات خود را در مورد اعتیاد به مواد مخدر به اشتراک بگذارند. گروه درمانی اغلب فراتر از یک برنامه توان‌بخشی رسمی ادامه می یابد، زیرا افرادی که در حال بهبود اعتیاد هستند می توانند همبستگی و حمایت همسالان خود را که در معرض چالش های مشابه هستند، بیابند.

انواع گروه درمانی عبارتند از

  • گروه های پشتیبانی
  • جلسات آموزشی
  • گروه های شناختی رفتاری
  • گروه های مهارتی
  • گروه های تجربی
امکانات درمانی می تواند درمان های جایگزین و تفریحی را برای بیماران فراهم کند.

بسته به امکانات، درمان های جایگزین عبارتند از

  • یوگا
  • ماساژ درمانی
  • هنر درمانی
اقدامات کل نگر همچنین می تواند در طول دوره توان‌بخشی کلونوپین برای بیمارانی که با اختلالات هم‌زمان مانند اضطراب یا افسردگی دست و پنجه نرم می کنند مفید باشد.

مدت زمان دوره توان‌بخشی کلونوپین

به طور معمول، توان‌بخشی بستری بین سی تا چهل و پنج روز طول می کشد، اما مدت زمان خاص متفاوت است زیرا درمان برای هر بیمار فردی است. حتی زمانی که توان‌بخشی در محل به پایان رسیده است، مسیر بهبودی تازه شروع شده است. قبل از این که بیمار یک برنامه درمانی را کامل کند، با تیم درمان برای ترسیم مراحل بعدی در روند بهبود و برنامه ریزی مراقبت های بعد از آن کار می کنند.