شایع ترین عوارض جانبی مرتبط با بنزودیازپین ها عبارتند از سرگیجه، آرام بخشی، ضعف و بی ثباتی.
از بنزودیازپین ها برای درمان موارد زیر استفاده می شود
همه بنزودیازپین ها وقتی با داروهای دیگری که فرآیندهای مغز را کند می کند ترکیب می شوند (به عنوان مثال الکل، باربیتورات ها و آرام‌بخش‌ها) باعث آرام‌بخشی بیش از حد می‌شوند. آنتی اسیدها ممکن است سرعت جذب بنزودیازپین ها را کاهش دهند.
دو نگرانی جدی در مورد درمان با بنزودیازپین عبارتند از احتمال سوء استفاده (مصرف بیش از حد) و ایجاد وابستگی (اعتیاد)
سوء مصرف عمدی بنزودیازپین‌های تجویز شده در بیماران نسبتاً نادر است، اما باید با دقت بیشتری استفاده شوند، زیرا آن ها در معرض خطر بیشتری برای جستجوی بنزودیازپین‌ها برای تجربه «نشئگی» هستند. بنزودیازپین ها به ندرت تنها داروی مصرفی هستند و مصرف کنندگان معمولاً بنزودیازپین ها را با سایر داروها ترکیب می کنند تا اثر آن را افزایش دهند. به عنوان مثال، بنزودیازپین با مواد افیونی و دسته ای از داروهای تجویزی قوی، ترکیب می شوند تا احساس سرخوشی را افزایش دهند. در بین سوء مصرف کنندگان، دیازپام (والیوم) و آلپرازولام (زاناکس) به دلیل شروع سریع، محبوبیت بیشتری وجود دارد. برای اکثر افراد، استفاده از بنزودیازپین ها برای یک دوره چند ماهه درمان، تحمل یا مشکلاتی ایجاد نمی‌کند. با این حال، ماهانه به طور قابل توجهی به دلیل خطر ایجاد تحمل و بروز علائم ترک اعتیاد، دوز مصرفی را کاهش و یا درمان را خاتمه می دهند.
