کلید بهبودی های پایدار درمان اعتیاد به مواد مخدر، یک درمان مطمئن است. در برخی از موارد در کلینیک های ترک اعتیاد بنا به تشخیص پزشک درمانگر، قدرت درمان با کمک دارو برای کمک به ترک اعتیاد بسیار زیاد است. روش درمان اعتیاد به کمک دارو، در برخی از کلینیک ها معمولاً با مخالفت رو به رو است، ولی در برخی از موارد، از داروهایی مانند سوباکسون و بوپررفین یا نالتروکسان در واقع برای مقابله با داروهایی که باعث ایجاد اثرات می شوند، استفاده می کنند.
این مهم است که ما هنگام انجام کارهای مهم بهبودی خود احساس ایمنی و سلامت کنیم. علائم ترک اعتیاد به مواد مخدر یکی از نگرانی های بزرگ و قابل توجه بیماران است که باعث می شود خیلی از افراد را از ترک اعتیاد منصرف کند. استفاده از روش دارو درمانی برای ترک اعتیاد به مواد مخدر و الکل برای کنترل این علائم است تا بیمار مطمئن شود که ترک اعتیاد برای او دردناک نخواهد بود و مرکز درمانی یک پروسه واقعاً یکپارچه و جامع را ارائه می دهد.
سوباکسون از دو ماده شیمیایی مختلف بوپرنورفین و نالوکسان تشکیل شده است. بوپرنورفین یک آگونیست جزئی است، به این معنی که فقط «نصف» گیرنده مواد افیونی را حرکت می کند.در واقع به این معنی است که دارو دارای اثر سقفی است که از عوارض جانبی احتمالی مصرف یا مصرف بیش از حد محافظت می کند. این امر، سوباکسون را به یکی از ایمن‌ترین داروها برای درمان اعتیاد به مواد افیونی تبدیل می‌کند. سوء استفاده از ترکیبی از مصرف کمتر داروی مصرفی دیگر داروها در حالی که مصرف مواد مخدر جایز نیست، سوباکسون را به عنوان یک دارو برای درمان اعتیاد تأیید کرده است.
هنگام دریافت درمان برای اعتیاد به الکل، بیماران می توانند مطمئن باشند که در دستان مراقب و شایسته ای قرار دارند. تحقیقات واضح است که بنزودیازپین ها و نالترکسون هر دو داروی عملکرد عالی هستند که به بهبودی اعتیاد شما کمک می کنند.
به دلیل ایمنی و اثربخشی کلی، بنزودیازپین ها یک درمان اصلی در تسکین یا درمان علائم ترک الکل هستند. بنزودیازپین ها با تضعیف سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند. آن ها این کار را با تقویت گابا، یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده که همه چیز را آرام می کند، انجام می دهند. این تضمین می کند که بسیاری از علائم نگران کننده مرتبط با درمان اعتیاد به الکل یا الکلیسم تا حد زیادی کاهش می یابد.
نالترکسون یک داروی مفید در درمان اعتیاد به مواد افیونی و الکل است. نالترکسون یک آنتاگونیست مواد افیونی است که به گیرنده های مواد افیونی مرتبط می شود اما آن ها را فعال نمی کند. این عدم فعال سازی به این معنی است که هیچ ارتباطی با داروها وجود ندارد. از آن جا که نالترکسون آنتاگونیست رقابتی نامیده می شود، به داروهای رقیب متصل می شود، بنابراین، اگر ماده مخدری وارد بدن مصرف کننده شود، نالتروکسون با ایجاد مناطق کمتری برای اتصال آن ماده به نورون های مغز باعث می شود که تأثیرات کمتری داشته باشد و یا تأثیر آن را از بین می برد.
نالترکسون برای درمان اعتیاد به الکل و مواد افیونی به کار می رود زیرا هر دوی این بیماری ها و علائم ترک مرتبط با آن ها به طور عمده به دلیل فعال شدن بیش از حد گیرنده های مواد افیونی در مغز است.
نالوکسان مشابه نالترکسون است، همچنین به عنوان نارکان نیز شناخته می شود. نالوکسان یک آنتاگونیست مواد افیونی است، به این معنی است که گیرنده های اپیوئیدی در مغز را که داروهایی مانند هروئین برای ایجاد نشئگی نیاز به دسترسی به آن ها دارند، مسدود می کند. در صورت مصرف بیش از حد مواد مخدر از نالوکسان استفاده می شود که برای برگشت سریع به آن نیاز است.
