اعتیاد به قرص ها و داروهای روانگردان و شیمیایی از زمانی شروع شد که از این داروها به عنوان داروی ترک یا درمان اعتیاد به مواد مخدر سنتی نظیر تریاک و همچنین هروئین استفاده شد. در گذشته مواد مخدری که توسط معتادان مصرف می شد، تریاک، شیره تریاک و در نهایت هروئین بود.
با ورود قرص ها و داروهای شیمیایی و روانگردان به عنوان داروی ترک اعتیاد، اعتیاد جدیدی تحت عنوان اعتیاد به قرص و داروهای شیمیایی و روانگردان پا به عرصه وجود گذاشت که یکی از مخرب ترین انواع اعتیاد به شمار می رود و اعتیاد به آن به مراتب وخیم تر و مخرب تر از اعتیاد به هروئین و تریاک است.
مصرف کنندگان داروهای روانگردان به منظور ترک یا درمان اعتیاد، مصرف این داروها را خودسرانه و یا به تجویز متخصصان ترک اعتیاد شروع کرده اند و پس از مدتی به مصرف آن ها وابسته شده اند. اکثر این افراد دوباره به مصرف مواد مخدر اولیه خود روی می آورند در حالی که اعتیاد به قرص نیز به آن اضافه شده است.
بعضی از مصرف کنندگان قرص در روز بیش از سیصد عدد قرص مصرف می کنند که تخریب آن بسیار وحشتناک و در نهایت به اغتشاش شعور و معمولا ًخودکشی منتهی می شود.
بررسی سیر تاریخی داروهای ترک اعتیاد که توسط بعضی از متخصصین تجویز می شده است، نشان می دهد که این داروها نه تنها کمکی به حل مسئله درمان اعتیاد نکرده اند بلکه باعث حاد شدن قضیه نیز شده است و هر بار با ورود دارویی جدید به عرصه داروهای ترک اعتیاد، در واقع ماده مخدر جدید و خطرناکی به جمع مواد مخدر و اعتیاد آور اضافه شده است.
جهت آشنایی با مهم ترین این داروها، به اسامی بعضی از آن ها به اختصار اشاره می شود. داروهایی که در حال حاضر بیشترین سوء مصرف را دارند و اعتیاد به آن ها نسبتاً زیاد است را می توانیم به سه دسته کلی تقسیم کنیم:
خانواده بنزودیازپین ها شامل دیازپام، لورازپام، اگزازپام، پرازپام، هالازپام، آلپرازولام، فلورازپام، تمازپام، کلونازپام و کلرودیازپوکساید می باشند.
باربیتورات ها شامل پنتوباربیتال، آموباربیتال، سکوباربیتال و فنوباربیتال هستند.
ضد افسردگی های سه حلقه ای شامل ایمی پرامین، آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین، پروتریپتیلین، تری میپرامین و دزیپرامین می باشند.
داروهای دیگری نیز از دسته پروپاندیول ها نظیر متروبامات و تایبامات و همچنین آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین، هیدروکسیزین، دوکسی لامین و پیریلامین نیز وجود دارند.
در این میان داروهایی چون دیفنوکسیلات، ترامادول و کلونیدین نیز برای ترک اعتیاد مصرف زیادی دارند. نکته مهم این که هر کدام از این داروها در علم پزشکی و تجویز آن ها توسط پزشکان محترم برای بیماری های خارج از حوزه اعتیاد به مواد مخدر، کارایی خاص خود را داشته و در استفاده صحیح آن ها طبق نسخه پزشک هیچ شکی نیست.
آن چه که مد نظر ماست سوء مصرف این داروها و مصرف خودسرانه به منظور ترک اعتیاد و اعتیاد به مصرف آن ها در کنار مصرف سایر مواد مخدراست.
