مت آمفتامین (شیشه) یک ماده محرک بسیار اعتیاد آور است که سیستم اعصاب مرکزی یعنی مغز و نخاع را شدیداً متأثر می کند. مت آمفتامین را می توان به طریق مختلف مصرف کرد. شکل تدخینی (دود کردنی) آن را شیشه می گویند. شکل ظاهری آن به صورت پودر سفید و شفافی است که بو ندارد و مزه آن تلخ است و به سادگی در آب یا مشروبات الکلی حل می شود. به لحاظ شیمیایی، ساختار آن شباهت بسیاری به آمفتامین دارد اما تأثیرات آن بر سیستم اعصاب مرکزی بسیار قوی تر است. همانند آمفتامین باعث افزایش فعالیت و تحریک، کاهش اشتها و احساس شادابی می شود.
آثار این ماده بین 6 تا 8 ساعت طول می کشد. بعد از سرخوشی شدید اولیه حالت تحریک پذیری پیش می آید. مت آمفتامین به شکل تدخینی، کشیدن در بینی، خوراکی و تزریقی مصرف می شود. این ماده می تواند باعث تغییرات خلقی شود که البته به روش مصرف بستگی دارد. بلافاصله پس از دود کردن یا تزریق آن در رگ، افراد مصرف کننده حالت سرخوشی و نشئگی شدیدی را برای چند دقیقه تجربه می کنند که به اعتقاد آنان حالت بسیار لذت بخشی است. کشیدن در بینی یا خوردن آن سبب حالت سرخوشی خفیف تری می شود. حالات روانی ناشی از کشیدن در بینی 3 تا 5 دقیقه به طول می انجامد ولی مصرف خوراکی آن حالات روانی ایجاد می کند که 15 تا 20 دقیقه طول می کشد. همانند سایر محرک ها، مت آمفتامین به صورت دوره های متوالی زیاده روی و قطع مصرف، استفاده می شود.
از آن جا که حالت (تحمل) در برابر تأثیرات مت آمفتامین ظرف چند دقیقه به وجود می آید، یعنی آن که آثار خوشایند آن قبل از آن که غلظت ماده در خون کاهش یابد از بین می رود، فرد مصرف کننده سعی می کند تا با مصرف مکرر و در فواصل کوتاه خود را در حالت (سرحالی) نگه دارد. سرخوشی کوتاه مدت و سرخوشی بلند مدت در مجموع ناشی از رها شدن و افزایش بسیار زیاد یک ماده شیمیایی و انتقال دهنده امواج عصبی در مغز است که دوپامین نام دارد.
.jpg?1660062760016)
اولین اثر بلند مدت مصرف مت آمفتامین، وابستگی و اعتیاد است به گونه ای که فرد مصرف کننده اجباری درونی را برای مصرف مکرر آن در خود احساس می کند که می تواند همراه با تغییراتی در اعمال مغز و نیز بافت مولکولی آن باشد. علاوه بر وابستگی، سایر عوارض بلند مدت مصرف مت آمفتامین شامل رفتار پرخاشگرانه، اضطراب، اغتشاش و آشفتگی ذهنی و بی خوابی است. علاوه بر این فرد مصرف کننده ممکن است رفتارهایی حاکی از جنون (روان پریشی) از خود نشان دهد نظیر سوء ظن و بدگمانی شدید، توهمات شنوایی، بی نظمی و اختلال در خلق و بروز توهم، برای مثال احساس حرکت حشرات بر روی پوست. بدگمانی و سوءظن فرد مصرف کننده در مواقعی می تواند منجر به اقدام به قتل یا اقدام به خودکشی شود.
مصرف بلند مدت شیشه می تواند باعث ایجاد حالت (تحمل) شود یعنی آن که دیگر حالات سرخوشی با مقادیر کم ماده به وجود نمی آیند و فرد مصرف کننده برای دست یابی مجدد به آن حالات و یا تشدید آن ها، مقادیر مصرف ماده را افزایش می دهد و یا آن که دفعات مصرف را اضافه می کند و در نهایت آن که ممکن است روش مصرف را تغییر دهد.
