بهترین راه برای درمان اعتیاد به بنزو کمک گرفتن از کلینیک معتبر ترک اعتیاد است. انجام این کار به پزشک متخصص و درمانگران بالینی اجازه می دهد تا شدت اعتیاد را تعیین کنند و هر گونه اختلال زمینه ای را که باید درمان شوند، پیدا کنند.
یک مرکز معتبر ابتدا یک فرد را ارزیابی می کند تا در مورد اعتیاد او بیاموزد و اطلاعات کلیدی مانند مدت زمان مصرف دارو و دوزهای مصرف شده را بیابد.
هنگامی که یک تیم درمانی شدت اعتیاد را مشخص می کند، فرآیند سم زدایی آغاز می شود.
سم زدایی بسته به این که کدام بنزو را ترک می کند می تواند شامل علائم ناراحت کننده باشد، اما پزشک متخصص می تواند برای کاهش ناراحتی دارو تجویز کند.
پس از کاهش علائم ترک، بیمار ابزارهای مورد نیاز برای مدیریت اعتیاد خود را در طول برنامه‌های بستری، سرپایی، بستری نسبی، بستری فشرده یا برنامه‌های سرپایی فشرده یاد می‌گیرد.
پس از تکمیل، مراقبت های بعدی آغاز می شود و مهارت های آموخته شده در درمان را می توان در خارج از مرکز استفاده کرد. مراقبت های بعدی می تواند شامل جلسات درمانی منظم و برنامه ریزی شده باشد تا بیمار در زندگی هوشیار باشد.
بنزودیازپین ها که به نام بنزو نیز شناخته می شوند، داروهای روانگردانی هستند که پزشکان برای افرادی که با اضطراب و بی خوابی دست و پنجه نرم می کنند تجویز می کنند. بیش از ده ها نوع مختلف بنزو وجود دارد که هر کدام هدف خاص خود را دارند. برخی از بنزوها می توانند چندین بیماری را درمان کنند، اما محبوب ترین استفاده از این دارو برای درمان اضطراب شدید است.
بنزوها فقط برای بیماری های روانی نیستند. همچنین می توان از آن‌ها برای کمک به افرادی که از نظر جسمی دچار مشکل هستند استفاده کرد. برخی از بنزوها برای درمان تشنج افراد مبتلا به فلج مغزی یا کمک به آرامش بخشیدن به بیمار در حال آماده شدن برای جراحی هستند.
هنگامی که دارو مصرف می شود، فعالیت مغز فرد را کند می کند، اثرات اسید گاما آمینوبوتیریک (گابا) را افزایش می دهد و تکانه های عصبی بدن را کاهش می دهد. این منجر به خواب آلودگی، حرکات ناهماهنگ، کاهش زمان واکنش و موارد دیگر می شود. اگر چه مکانیسم‌های اثر تقریباً در همه بنزوها یکسان است، اما چند تفاوت کلیدی بین انواع دارو وجود دارد. برای مثال، هر دارو دارای دوز، نیمه عمر، پتانسیل سوء مصرف و زمان جذب منحصر به فرد است.
دو نوع اصلی بنزودیازپین ها وجود دارد: طولانی اثر و کوتاه اثر.
هر دسته از بنزودیازپین ها برای نیازهای مختلف تجویز می شوند و توسط اداره مبارزه با مواد مخدر بر اساس پتانسیل آن‌ها برای اعتیاد طبقه بندی می شوند. انواع طولانی اثر، مانند والیوم و لیبریوم، تمایل دارند ساعت‌ها در بدن باقی بمانند. بنزودیازپین‌های کوتاه‌اثر مانند آتیوان و زاناکس برای مدت طولانی در بدن باقی نمی‌مانند، گاهی اوقات فقط چند ساعت.
مانند سایر داروهایی که به طور غیرقانونی استفاده می شوند، بنزوها نیز با نام های مستعار مختلفی شناخته می شوند. برخی از رایج‌ترین نام‌های خیابانی که از بنزودیازپین استفاده می‌شود عبارتند از: قرص‌های عصبی، ترانکس و داونرز.
