برای شروع فرآیند درمان والیوم، یک بیمار توسط تیمی از پزشکان متخصص ارزیابی می‌شود. فردی که از اعتیاد به والیوم رنج می‌برد، معمولاً یک سم‌زدایی با مدیریت پزشکی انجام می‌دهد. در طول سم زدایی، بیمار معمولاً علائم ترک را تجربه می کند. این عوارض جانبی ممکن است راحت ترین نباشد، اما سم زدایی گامی مهم در روند بهبودی است. در طول سم زدایی، متخصصان هر بیمار را تحت نظر دارند تا مطمئن شوند که در طول فرآیند ترک، ایمن و پایدار هستند.
درمان بستری شکل متمرکزی از توان بخشی برای افرادی است که با اعتیاد خود به والیوم دست و پنجه نرم می کنند. درمان بستری پس از ارزیابی بیمار توسط یک پزشک متخصص، مرحله سم زدایی را دنبال می کند. این برنامه درمان تمام وقت را در یک مرکز توان بخشی ارائه می دهد که امکان مراقبت و نظارت بیست و چهار ساعته را فراهم می کند.
بیمارانی که شرکت در برنامه توان بخشی والیوم بستری را انتخاب می کنند در درمان فردی و گروهی شرکت می کنند. انواع مختلف مشاوره به بیماران این فرصت را می دهد تا با تمایل جسمی و روحی خود به دارو مقابله کنند. همچنین به آموزش مهارت های مختلف برای اطمینان از یک سبک زندگی سالم در بهبودی کمک می کند.
اگر چه ممکن است به اندازه درمان بستری فشرده نباشد، درمان سرپایی می تواند برای بسیاری از بیماران بسیار مؤثر باشد. بر خلاف برنامه‌های بستری، مراقبت‌های سرپایی به مراجع اجازه می‌دهد در خانه زندگی کنند و در طول روز درمان خود را دریافت کنند. این برای کسانی که شغل خود و همچنین مسئولیت های روزانه را مدیریت می کنند مفید است.
در ابتدای مراقبت‌های سرپایی، مراجعان معمولاً جلسات منظمی با یک درمان گر یا یکی از کارکنان بالینی دارند. مصرف کنندگانی که ممکن است مراحل بهبودیشان ادامه داشته باشد یا اعتیاد شدید نداشته باشند، ممکن است واجد شرایط جلسات پاره وقت باشند که یک یا دو بار در هفته برگزار می شود. مراقبت های سرپایی همچنین می تواند شامل جلسات گروهی و خانواده درمانی، مربیگری تغذیه، تفریح درمانی و پیشگیری از عود باشد.
چهار روز اول: اولین علائم ترک والیوم ممکن است در عرض دوازده تا بیست و چهار ساعت پس از قطع مصرف احساس شود. علائم اضطراب و بی قراری به طور ضعیف شروع می شود و با گذشت زمان بر شدت آن افزوده می شود. علائم بازگشت بیماری که والیوم برای درمان طراحی شده بود نیز ممکن است در این زمان ظاهر شود. علائم معمولاً خفیف شروع می شود و به آرامی شدت آن افزایش می یابد.
هفته دوم ترک والیوم: علائم ترک والیوم اغلب در هفته دوم پس از ترک به اوج خود می رسد. علائم کامل ترک در این زمان شروع به تأثیرگذاری می کند. این‌ها ممکن است شامل بی خوابی، تعریق، حالت تهوع و درد عضلانی باشد.
هفته سوم و چهارم ترک والیوم: قطع مصرف والیوم ممکن است تا یک ماه پس از ترک مصرف ادامه یابد. شدت ترک در این مدت کاهش می یابد و علائم قابل کنترل تر می شوند.
هفته پنجم ترک والیوم: بسیاری از افرادی که وابستگی فیزیکی به بنزودیازپین هایی مانند والیوم ایجاد کرده اند، سندرم ترک را تجربه می کنند. این علائم می توانند به طور ناگهانی و پس از این که ماه ها یا حتی سال ها هیچ علامتی نداشتند ظاهر شوند.
