والدین معتاد و فرزندان اعتیاد

صرف نظر از سن ما، همیشه تحت تأثیر افرادی هستیم که ما را بزرگ می کنند. این تأثیرات نه تنها شامل ژن های به ارث رسیده از والدین بیولوژیکی است، بلکه شامل رفتارها، عادت ها، ارزش ها و سبک های ارتباطی است که از مراقبان بزرگسال خود می آموزیم. همین الگو در مورد نحوه استفاده از الکل یا مواد مخدر اعمال می شود. طبق بررسی های فعلی سوء مصرف مواد مخدر، در خانه هایی که یک یا چند بزرگسال از الکل یا مواد مخدر سوء استفاده می کنند، کودکان تقریباً دو برابر بیشتر دچار اختلالات اعتیاد می شوند.

اعتیاد والدین به انواع مواد مخدر، شخصیت و زندگی فرزندانشان را به اشکال مختلف جسمی – روحی طی دورانی از پیش از تولد تا کودکی و نوجوانی و جوانی و حتی بزرگسانی و پیری تحت تأثیر قرار می دهد. در چنین محیطی نه تنها وضعیت زیست شناختی فرزندان متأثر می شود، بلکه آن ها را به انحرافاتی چون خود اعتیاد و سایر بزهکاری ها مایل و راغب می نماید، خصوصاً که این امر با نابرابری های طبقاتی و جنسیتی و قومی و نژادی و امثالهم نیز قرین گردد.

پیامدهای اعتیاد مادران برای فرزندان

مادران معتاد به موادی چون کوکائین و الکل و حتی سیگار اگر نوزاد مرده به دنیا نیاورند، اما به احتمال زیاد او را در معرض مشکلات سیستم عصبی و رشد مغزی و اندامی و مسائل حرکتی و امثالهم قرار می دهند. زایمان بد و بد قوارگی این نوزادان چون با سوءتغذیه و تربیت نارسا و انزوای خانوادگی نیز توأم شود، آثاری چون بهره هوشی پایین و اختلال حافظه و ضعف ادراک و یادگیری بر جا می نهد.

کوتاهی والدین معتاد در پاسخ گویی به نیازهای فرزندان

تعاطی مکانیسم های زیست شناختی و محیطی رشد چون با کوتاهی والدین در پاسخ گویی به نیازهای فرزندان به واسطه تنگدستی و بیکاری و بدمسکنی و سوءمراقبت بهداشتی و بی توجهی به امور توأم شود، زمینه جذبشان به طرف دوستان ناباب را فراهم آورده و شرایط خطر کردنشان با رفتارهایی اعم از اعتیاد و سایر جرائم را تمهید می سازد. اکولوژی مسموم اجتماعی در این احوال چنان جسم و جان آنان را می آکند که توقع رفتارهای اخلاقی و مسئولیت پذیری از ایشان عبث می نماید.

آسیب های فرزندان اعتیاد در جامعه

خویشتن داری در قبال بیماری اعتیاد در فرایند جامعه پذیری چنین فرزندانی، تعبیه هر میزان کنترل بیرونی را نیز عقیم می گذارد. خصوصاً فرزندان حاضر در طبقات پایین و بالای جامعه که از رسالت طبقه متوسط بی خبر می افتند، بیشتر در معرض اعتیاد به مواد مخدر و آثار مخربش هم قرار می گیرند.

حتی ایجاد موانع غیر مستقیم نظیر دستگیری قاچاقچیان یا گرانی قیمت مواد مخدر در نتیجه محدود کردن عرضه آن نیز نمی تواند به این نظارت بیرونی یاری رساند، زیرا حداقل این است که چنین فرزندانی رفته رفته جرائم دیگری چون سرقت یا تولید تقلبی مواد مخدر را آموخته و در نبود توان خویشتن داری به اتکای ایدئولوژی مشوق خرده فرهنگ های بزهکاری به کارمی زنند.

والدین معتاد و فرزندان اعتیاد

احساسات منفی و خلاء های فراوان در فرزندان قربانی اعتیاد

احساس تعلق اساس تجربه بشری است و فرزندان خانواده هایی با والدین معتاد چون نمی توانند تجربه مثبتی از این امر داشته باشند، به موجوداتی ضد اجتماعی و سرکش و یاغی مبدل می شوند و تمایلی به همیاری جمعی نمی یابند یا آن را به شکل منفی به کار می گیرند.

فضای خانواده ای با والدین معتاد مشوق اعتیاد فرزندان

در این شکل منفی است که مثلاً فضای خانواده ای با والدین معتاد می تواند مشوق اعتیاد فرزندان باشد، خصوصاً که امروزه وجود اجتماعات مجازی در قالب ارتباطات الکترونیک دوربرد نیز ممکن شده است. جامعه پذیری فرزندان در خانواده ای واجد والدین معتاد اما دیگر خواهی آن ها را به نقش هایی می کشاند سرشار از افراط و تفریط میان پارانویا و اسکیزوفرنی.

ترس ها و اضطراب مورد تجربه در این خانواده ها موجبات انحراف دل بستگی ها و گرایش های فرزندانشان را فراهم می آورد و هویت آنان را در گرو وابستگی به تمایلات منفی بنا به وجود مشوق هایی در فضای زیست گروهی شان می سازد.

کلینیک روان پزشکی و ترک اعتیاد دی به مدیریت دکتر بختیاری با درمان ریشه ای و تخصصی اعتیاد به انواع مواد مخدر آماده ارائه خدمات شایسته به بیماران گرامی می باشد.