نشانه های توهم های الکلی نادر است و فقط در تعداد معدودی از معتادان مزمن یافت می شود. این حالت تا حدی شبیه حمله الکلی است، ولی با آن تفاوت هایی نیز دارد. بیمار مبتلا به توهم های الکلی واکنش تحریکی الکلی دارد، اما توهم های او بیشتر شنوایی است تا بینایی، ضمناً دست و پایش بی اراده می لرزد. این نشانگان معمولاً چند هفته طول می کشد و از حمله الکلی طولانی تر است. در اصل به نظر می‌رسد که توهم الکلی، رها شدن گرایش های بالقوه اسکیزوفرنیک و یا پارانوئیدی است. بیمار صداهایی می شنود که او را متهم به ارتکاب گناه و یا تهدید به مجازات می کنند در بعضی موارد بیمار مبتلا به این توهم ها دست به خودکشی می‌زند.
در نشانگان ورنیک معتادان به الکل، پس از مدتی دچار تعادل نداشتن در ایستادن یا راه رفتن می شوند. همچنین در شعور آگاه اغتشاش و در عضلات چشم فلجی پیدا می‌کنند. در نشانگان ورنیک زوال دستگاه مرکزی اعصاب، به ویژه مغز میانه مطرح است. شروع آن ناراحت کننده و اغلب پس از یک حمله دلیریوم آغاز می‌شود. ممکن است حال بیمار به تدریج وخیم شود تا حدی که به حالت بهت زدگی و اغما بیفتد.
سندروم کورساکف، تقریباً در یک درصد معتادان مزمن الکلی یافت می‌شود و گاهی بلافاصله پس از دلیریوم بروز می کند. اولین بار یک روانپزشک این علائم را شناسایی کرد. سندرم مذکور سه علامت بارز دارد: 1.پولی نوریتیس که شامل تورم مقدار زیادی از سلول های اعصاب محیطی است و در موارد پیشرفته موجب از دست دادن حس و از بین رفتن تدریجی نیروی عضلات و فلج آن ها می‌شود. 2.نسیان در یادآوری وقایع اخیر است (آمنزی) 3.پر کردن جاهای خالی حافظه با داستان های تخیلی که آن را خالی بندی می نامند (جعل یک تجربه خیالی یا افسانه پردازی)
پس از گذشت سال‌ها، اعتیاد به الکل به تدریج روند غیر قابل ترمیم زوال قدرت های عضلانی شروع می‌شود. آغاز این زوال با اختلال در قضاوت و سایر استعدادهای درک مفاهیم انتزاعی است و سپس به فعالیت های ساده‌تری مانند دقت و حافظه نیز سرایت می‌کند. زوال عاطفی نیز بدین صورت رخ می دهد که فرد به تدریج نشانه هایی مبنی بر از دست دادن غرور و حس عاطفی و نیز عصبانیت، بی حوصلگی و تکانه ای بودن رفتار، از خود بروز می‌دهد.
نتیجه این عوارض اختلال در شرایط اجتماعی، شغلی و اقتصادی فرد است. شخص انگیزه پیشرفت را از دست می دهد. خودخواه و غیرمسئول می‌شود و دیگر قادر به ادامه کار نخواهد بود. او به هر کسی که از مشروب خواری انتقاد کند، پرخاشگری می کند. در منزل، رفتار او با بدخلقی و خشونت توأم است. روابط زناشویی اش دچار اختلال می‌شود و این اختلال مشروب خواری او را بیشتر می‌کند. این دور باطل به سرعت می چرخد و شخص را نابود می‌کند.
