انواع مواد مخدر و روان گردان را بررسی می کنیم.
دارو تعریف های مختلفی دارد، هر کس دارو را به یک شکل تعریف می کند. سازمان بهداشت جهانی دارو را این گونه تعریف می کند، هر ماده ای که وقتی وارد بدن موجود زنده شود موجب تغییر یا تعدیل در خاصیت یا عملکرد موجود زنده گردد، دارو نام دارد.
تعریف سازمان بهداشت جهانی از ماده مخدر این است که هر ماده ای که پس از وارد شدن به درون ارگانیزم بتواند به یک یا چند عملکرد از عملکردهای آن اثر بگذارد ماده مخدر است. این تعریف، مصرف کنندگان مواد مخدر را افراد غیرطبیعی نمی داند و دارای این مزیت است که همه مخدرهای قانونی و مخدرهای غیرقانونی نظیر هروئین و ال. اس. دی را در بر می گیرد. مخدرها به لحاظ شدت خطر به ۲ گروه مخدرهای سبک و مخدرهای سنگین تقسیم می شوند.
در مقابل مخدر سنگین گروه بندی و اصطلاحی است که برای مخدرهای بی خطر آورده شده است.
اصطلاحی است برای تعدادی از مخدرها در مقابل مخدرهای سبک بیان می شود. منظور از مخدرهای سنگین، نوع مواد مخدری است که خطرناک تلقی می شوند.
برای ایجاد سرگیجه، بی خیالی و سردرگمی استفاده می شوند.
ایجاد حالت وهم آلود، احساس شناوری، دریافت های عجیب و غریب از واقعیت، احساسات غیرعادی و شدید، هیجان و شعف ایجاد می کنند.
این گروه از مواد مخدر به نام های مختلفی مانند ماری جوانا، علف، حشیش، گراس، بنگ و غیره شناخته می شوند. ماری جوانا شایع ترین ماده مخدر مورد سوء مصرف در جوامع غربی است. در پژوهش های معتبر نشان داده شده است که مصرف کانابینول ها و به خصوص تکرار مصرف آن ها، احتمال مصرف مواد مخدر قوی تر مانند کوکائین یا هروئین را در سنین بالاتر، افزایش می دهد.
مواد مخدر به کلیه مواد طبیعی و شیمیایی گفته می شود که اعتیاد آور باشند. بعضی از این مواد تخدیرکننده نبوده، بلکه ممکن است ایجاد تحرک و توهم نمایند. به طور کلی مواد مخدر به موادی اطلاق می شود که مصرف آن ها در انسان حالاتی غیرعادی ایجاد نماید. این حالات که عموماً لذت بخش هستند، به صورت موقت و کاذب ایجاد می شوند. مواد مخدر شامل کلیه ترکیبات شیمیایی است که باعث تغییر کارکرد مغز به صورت هیجان، افسردگی، رفتار نابهنجار، عصبانیت یا اختلال در قضاوت و شعور می شود.
افیون یا ماده مخدر، ماده ای است که می تواند شیمیایی یا طبیعی باشد و نیروهای روانی را تحریک می کند و از طریق اثراتی که بر احساسات، اندیشه یا ذهن انسان می گذارد و در نتیجه باعث تغییر رفتار در فرد مصرف کننده می شود. یکی از ویژگی های مواد افیونی ایجاد اعتیاد یا وابستگی است. یعنی شخص میل شدید و روزافزونی به مصرف مواد مخدر پیدا می کند.
مواد محرک به دسته ای از مواد اعتیادآور گفته می شود که با مصرف آن ها و از طریق تحریک سیستم عصبی مرکزی مقدار قابل توجهی دوپامین در مغز آزاد می شود. همین امر باعث سرعت انتقال پیام های عصبی می شود. در نتیجه فشار خون و ضربان قلب بالا می رود. مصرف مواد محرک ایجاد انرژی کاذب، تمرکز زیاد و بی خوابی طولانی مدت می کند. آمفتامین، مت آمفتامین (شیشه)، کوکائین، ریتالین و اکستازی نمونه های قوی، نیکوتین و کافئین هم نمونه های ضعیف آن هستند.
