کلونوپین یک آرام بخش است که فعالیت الکتریکی مغز را کاهش می دهد و آن را به یک درمان مؤثر برای صرع و اضطراب تبدیل می کند. در حالی که می تواند هم وابستگی و هم اعتیاد ایجاد کند، مهم است که تفاوت بین این دو را مورد توجه قرار دهیم.
وابستگی فیزیکی به کلونوپین زمانی رخ می دهد که مغز و بدن به وجود یک ماده عادت کنند، به این معنی که قطع مصرف مواد مخدر می تواند باعث شوک به سیستم شود. از آن جایی که کلونوپین تنها پس از دو هفته مصرف روزانه می‌تواند وابستگی فیزیکی ایجاد کند، بسیاری از افرادی که آن را طبق تجویز مصرف می‌کنند، وابستگی ایجاد می‌کنند و در صورت فراموشی یک دوز، علائم ترک اعتیاد را تجربه می‌کنند. پزشکان از این موضوع آگاه هستند و به بیماران کمک می کنند تا زمانی که زمان قطع مصرف آن فرا رسید، دوز دارو را با خیال راحت کاهش دهند.
اعتیاد یک مرحله بالاتر است و شامل وابستگی روانی و همچنین جسمانی می شود. فرد معتاد حتی اگر بداند مصرف آن برایش مضر است به مصرف آن ادامه خواهد داد. آن‌ها ممکن است کلونوپین را در دوزهای بالا جستجو کنند، حتی اگر به وضوح تأثیر منفی این دارو را بر زندگی خود ببینند. به طور کلی، دو راه وجود دارد که افراد خود را در حال سوء استفاده یا معتاد به کلونوپین می یابند.
اگر کلونوپین در دوز صحیح برای مدت زمان مناسب مصرف شود، می تواند یک داروی بسیار مفید باشد. با این حال، بدن با گذشت زمان نسبت به دارو تحمل پیدا می کند و برای رسیدن به نتایج یکسان، به مقدار بیشتری از آن نیاز دارد. یک فرد ممکن است بیشتر از مقدار تجویز شده دارو مصرف کند یا برای دریافت بیشتر دارو به طور هم زمان به چندین پزشک مراجعه کند.
در برخی موارد، یک فرد ممکن است کلونوپین را با یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود به اشتراک بگذارد. این ممکن است با نیت خوب انجام شود، برای مثال، شاید دوست یا یکی از اعضای خانواده اضطراب درمان نشده داشته باشد. با این حال، دادن داروهای تجویزی به شخص دیگر خطرناک و ناامن است، زیرا دوز شما برای نیازهای خاص شما انتخاب می شود و نه شخص دیگری. علاوه بر این، کلونوپین گاهی اوقات در مهمانی و حتی در مدرسه دست به دست می شود. تا سال 2020، هفت درصد از دانش آموزان سال آخر دبیرستان از یک داروی آرام بخش مانند کلونوپین سوء استفاده کرده بودند.
کلونوپین در عرض یک ساعت وارد جریان خون شده و به مغز راه پیدا می کند، در حالی که بسته به اندازه دوز می تواند نزدیک به سه روز در سیستم باقی بماند (نیمه عمر بین هجده تا سی و نه ساعت است). طبق یک مطالعه که نشان داد نسخه‌های تمام بنزودیازپین‌ها بین سال‌های 1999 تا 2010 چهار برابر شده است، این یک اپیدمی سایه ایجاد کرده است. هزاران نفر به دلیل تجویز این داروها ممکن است با اعتیاد یا وابستگی دست و پنجه نرم کنند. تعداد بیشتر نسخه ها به این معنی است که داروها اغلب هدف سرقت قرار می گیرند زیرا یافتن آن‌ها آسان است.
