در دهه 1970، گزارش‌ها حاکی از آن بود که مصرف زیاد ماریجوانا باعث تغییرات ساختاری در مغز می‌شود، اما این یافته زمانی که با تکنیک‌های پیچیده‌تر مورد بررسی قرار گرفت، تأیید نشد. در حالی که مطالعات جدیدتر نشان داده است که مصرف کنندگان سنگین ماری جوانا پس از 19 تا 24 ساعت دوری از مواد مخدر، اشتباهات نامحسوسی را در کارهای شناختی مرتکب می شوند، برخی از محققان اعتبار این نتیجه را زیر سوال برده اند، زیرا ممکن است مصرف کنندگان با افراد غیرمصرف کننده با توانایی های شناختی قابل مقایسه با آن ها مطابقت نداشته باشند.
همچنین نشان داده شده است که ماری جوانا بر فعالیت هایی که نیاز به تعادل خوب، توجه و هماهنگی عضلانی دارند، مانند رانندگی، تأثیر می گذارد. چنین عملکردهایی توسط فرآیندهای روانی حرکتی کنترل می شوند که شامل توانایی کنترل حرکت بدن و اندام، حفظ توجه و پاسخ به نشانه های محیطی با حرکات مناسب است. مطالعه ای بر روی خلبانان باتجربه هواپیما نشان داد که عملکرد آن ها در آزمایش شبیه ساز پرواز تا 24 ساعت پس از کشیدن یک سیگار ماری جوانا مختل شده است. جالب است که قبل از انجام آزمایش، خلبانان به محققان گفتند که مطمئن هستند عملکرد آن ها تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت.
واضح است که شواهدی که نشان می‌دهد ماریجوانا عملکرد شناختی و روانی حرکتی را مختل می‌کند، نشان می‌دهد که مصرف‌کنندگان پزشکی باید فعالیت‌های خود را محدود کنند مانند مصرف یک مسکن قوی یا نوشیدن الکل. هیچ کس تحت تأثیر ماری جوانا یا تی. اچ. سی نباید با وسیله نقلیه رانندگی کند یا با تجهیزات بالقوه خطرناک را کار کند.
یکی از بحث‌برانگیزترین اثراتی که ادعا می‌شود ماریجوانا ایجاد می‌کند، به اصطلاح سندرم انگیزشی است. اگر چه این سندرم یک تشخیص پزشکی نیست، اما برای توصیف رفتار جوانانی که علاقه خود را به مدرسه، کار و فعالیت های اجتماعی از دست می دهند، استفاده شده است. هنگامی که مصرف شدید ماری جوانا با این رفتار همراه است، این دارو اغلب به عنوان علت ذکر می شود، علیرغم این واقعیت که هیچ داده قانع کننده ای نشان نمی دهد که ماری جوانا واقعاً این علائم را تحریک می کند.
لوب های فرونتال انواع مختلفی از عملکردهای شناختی از جمله تفکر انتزاعی را کنترل می کنند و همچنین در کنترل حرکتی و واکنش های احساسی نقش دارند. مخچه حرکات را هماهنگ می کند و همچنین برخی از انواع یادگیری را کنترل می کند. علم اندازه گیری فعالیت در مغز زنده هنوز جدید است. کاملاً مشخص نیست که این تغییرات جالب در جریان خون مغزی نشان‌دهنده چه چیزی است، اما به نظر می‌رسد که از این ادعای کلی حمایت می‌کنند که ماریجوانا تفکر را مختل می‌کند.
مشاهده این که مصرف کنندگان مزمن ماری جوانا فاقد انگیزه یا جاه طلبی هستند کافی نیست. برای توجیه چنین ادعایی باید رفتار و ویژگی های شخصیتی افراد را قبل و بعد از تبدیل شدن به مصرف کنندگان همیشگی با هم مقایسه کرد. از آن جایی که تشویق یک فرد به مصرف شدید ماری جوانا غیراخلاقی است، چنین تحقیقاتی را فقط می توان بر روی افرادی انجام داد که خود به خود مصرف کننده می شوند.
یک بررسی اپیدمیولوژیک می تواند برای شناسایی چنین جوانانی استفاده شود و ممکن است رابطه بین انگیزه و مصرف ماری جوانا را روشن کند. اما در حالی که چنین مطالعه ای ممکن است نشان دهد که مصرف کنندگان ماری جوانا در مقایسه با افراد غیرمصرف کننده انگیزه خود را از دست می دهند، نمی توان از آن برای اثبات این که مصرف ماری جوانا باعث بی انگیزگی افراد می شود استفاده کرد.
اگر باعث شود بیماران ماری جوانا را به جای داروهای سنتی مؤثرتر که عوارض جانبی کمتری دارند، انتخاب کنند، مشکل ساز است. بنابراین، محققان توصیه کرده اند که هر آزمایش بالینی آینده داروهای کانابینوئید شامل ارزیابی تأثیر روانی آن ها باشد.
