هروئین بسیار اعتیادآور است. افرادی که به طور مرتب از هروئین استفاده می کنند، اغلب دچار تحمل می شوند، به این معنی که آن ها نیاز به دوزهای بیشتر و یا مصرف مکرر هروئین دارند تا اثرات مطلوب را به دست آورند. اختلال مصرف مواد مخدر اگر ادامه پیدا کند باعث می شود مسائلی مانند مشکلات بهداشتی و عدم مسئولیت ملاقات در محل کار، مدرسه، و یا خانه.
مصرف هروئین می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و اعتیاد به هروئین یکی از شدیدترین شکل های اعتیاد است. کسانی که به هروئین معتاد هستند و مصرف ناگهانی این دارو را متوقف می کنند ممکن است ترک شدید داشته باشند. بنابراین ترک هروئین حتماً باید تحت نظارت پزشک انجام شود. محققان در حال بررسی تأثیرات طولانی مدت اعتیاد به مواد مخدر بر روی مغز هستند. مطالعات نشان داده است که میزان سفید شدن مغز در ارتباط با مصرف هروئین از بین می رود، که ممکن است بر تصمیم گیری، کنترل رفتار و واکنش به شرایط استرس زا تأثیر بگذارد.
نسخه داروهای ضد درد مخدر مانند کونتین و ویکودین تأثیرات مشابه هروئین دارند. تحقیقات نشان می دهد که سوء استفاده از این داروها ممکن است راه را برای استفاده از هروئین باز کند. آمار نشان داده است احتمال این که افرادی که از داروهای مخدر تجویزی استفاده می کنند مصرف خود را به هروئین تغییر دهند، بسیار زیاد است و حدود هشتاد درصد از افرادی که برای اولین بار از هروئین استفاده کردند، قبل از آن از داروهای مخدر تجویزی استفاده می کردند. این نشان می دهد که تجویز سوء مصرف مواد افیونی تنها یکی از عوامل منجر به مصرف هروئین است.
افرادی که از هروئین استفاده می کنند، احساس لذت یا سرخوشی می کنند. با این حال، عوارض رایج دیگری نیز مانند تاری عملکرد ذهنی، احساس سنگینی در بازوها و پاها، دهان خشک و خارش شدید وجود دارد.
هروئین اغلب حاوی مواد افزودنی مانند قند، نشاسته یا شیر خشک است که می تواند عروق خونی منتهی به ریه ها، کبد، کلیه ها یا مغز را مسدود کرده و باعث آسیب دائمی شود.
بله، یک فرد می تواند بیش از حد هروئین مصرف کند. مصرف بیش از حد هروئین زمانی اتفاق می افتد که فرد به اندازه کافی از هروئین برای ایجاد واکنش یا مرگ تهدید کننده زندگی استفاده کند. مصرف بیش از حد هروئین در سال های اخیر افزایش یافته است. هنگامی که افراد بیش از حد هروئین مصرف می کنند، تنفس آن ها اغلب کند یا متوقف می شود. این می تواند میزان اکسیژنی که به مغز می رسد را کاهش دهد، وضعیتی که هیپوکسی نامیده می شود. هیپوکسی می تواند آثار و تأثیرات ذهنی کوتاه مدت و بلند مدتی بر سیستم عصبی از جمله کما و آسیب دائمی مغز داشته باشد.
