منصور براتی در گفت‌وگویی عنوان کرد: مورفین یکی از شناخته‌شده‌ترین داروهای مسکن از دسته اوپیوئیدها به شمار می‌رود که نخستین بار در سال ۱۸۰۳ از تریاک استخراج شد. این ماده که از گیاه خشخاش به دست می‌آید، به‌دلیل توانایی در کاهش درد بیماران و افراد وابسته به تریاک، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در پزشکی نوین کاربرد دارد.
با این حال، وی هشدار داد که با وجود فواید درمانی اثبات‌شده مورفین، سوءمصرف آن می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به سلامت جسم و روان وارد کند و حتی در برخی موارد جان فرد را به خطر بیندازد.
براتی با بیان تأثیرات منفی مصرف بیش‌از‌حد مورفین بر سلامت اظهار داشت: این ماده مخدر با نام‌های دیگری مانند جنس سفید، میمون، روکانول، ام و… نیز شناخته می‌شود. نحوه مصرف مورفین نقش مهمی در سرعت و شدت اثرگذاری آن دارد.
او ادامه داد: برای نمونه، اگر فردی آن را به صورت خوراکی مصرف کند، احتمالاً حدود یک ساعت بعد تاثیراتش را احساس خواهد کرد و این اثر ممکن است تا ۶ تا ۷ ساعت ادامه داشته باشد. مورفین با القای احساس آرامش و سرخوشی، به‌سرعت فرد را از نظر جسمی و روانی به خود وابسته می‌سازد. این وابستگی، ترک مصرف را به فرآیندی دشوار و چالش‌برانگیز تبدیل می‌کند.
به گفته براتی، تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف مقادیر زیاد مورفین می‌تواند منجر به تنگی نفس، کما و حتی مرگ شود. این مجموعه از عوارض جدی بیانگر آن است که پزشکان هنگام تجویز این داروی قدرتمند باید با نهایت دقت و حساسیت عمل کنند؛ چراکه بی‌توجهی به ویژگی‌های فردی بیماران و میزان مناسب مصرف، ممکن است پیامدهای خطرناک و آسیب‌زایی برای سلامت جسمی و روانی فرد به دنبال داشته باشد.
او بر این باور است که افرادی که به مورفین وابسته شده‌اند باید بدانند دوزهای پایین این دارو نمی‌توانند برای همیشه احساس آرامش و سرخوشی ایجاد کنند. بدن انسان پس از مدت کوتاهی نسبت به اثرات مورفین تحمل (مقاومت) پیدا می‌کند و همین موضوع باعث می‌شود که فرد برای تجربه دوباره‌ی آن حالت سرخوشی، ناچار به افزایش میزان مصرف شود.
به عبارتی، برای رسیدن به همان تأثیر اولیه، مصرف‌کننده باید دوز بالاتری از ماده را استفاده کند، که این روند خطرناک، احتمال خفگی، اختلال تنفسی و حتی مرگ را به شدت افزایش می‌دهد. بنابراین به شدت توصیه می‌شود افراد از مصرف بی‌رویه و غیراصولی مورفین خودداری کنند و در صورت نیاز واقعی، این داروی قوی را فقط با تجویز پزشک و در دوز مشخص شده مصرف نمایند تا از بروز وابستگی و عوارض جدی جلوگیری شود.
