کراتوم یک گیاه خاص است. در دوزهای کم اثر محرک و در دوزهای بالا بی حس کننده است. کراتوم بیشتر به صورت چای مصرف می شود.
کراتوم یک گیاه استوایی است که به طور طبیعی در آسیای جنوب شرقی می روید. برگ های کراتوم، به طور سنتی با دست چیده و انتخاب می شود، در آفتاب خشک می شود، به پودر ریز تبدیل می شود و در نهایت برای تهیه چای در آب حل می شود و یا به صورت قرص، کپسول یا عصاره مصرف می شود. برخی از افراد برگ های کراتوم را می جوند. گاهی اوقات برگ ها را دود می کنند یا در غذا استفاده می کنند.
برگ های کراتوم حاوی چندین نوع آلکالوئید است. مواد فعالی که می توانند اثرات متفاوتی بر بدن انسان داشته باشند.
در دوزهای کم، کراتوم یک محرک با اثر سرخوشی است ولی در دوزهای بالاتر اثر بی حسی دارد. در مناطق خاصی از تایلند، کراتوم توسط بخش بزرگی از مردم استفاده می شود. از پودر کراتوم چای درست نمی کنند، بلکه برگ آن را می جوند تا مواد مؤثره را از گیاه بگیرند.
ساختار آلکالوئیدها در کراتوم شبیه مواد فعال در مواد روانگردان مانند ال اس دی و قارچ های جادویی است.
ترکیبی از آلکالوئیدها اثرات محرک و بیهوشی دارند. دوزی که مصرف می شود تعیین می کند که آیا این اثر آرام بخش و بی حس کننده تر است یا این که اثر تقویت کننده و تحریک کننده دارد.
مواد فعال اصلی کراتوم، هیدروکسی میتراژینین و میتراژینین، مسئول معمول ترین اثرات کراتوم هستند. با این حال، برگ‌های گیاه حاوی بسیاری از مواد فعال دیگر است، به این معنی که اثرات کراتوم در گونه‌های مختلف، در منطقه‌ای که گیاه از آن جا آمده و در دوزهای مختلف می‌تواند بسیار متفاوت باشد. انواع عوارض جانبی نیز نتیجه همین تفاوت ها است.
میتراژینین اثر تحریک کننده ای بر گیرنده های مواد افیونی در مغز دارد. این نوع گیرنده ها بر خلق و خوی شما تأثیر می گذارند. کراتوم باعث ایجاد احساس سرخوشی می شود. مواد افیونی مانند هروئین و تریاک نیز گیرنده های مواد افیونی در مغز را تحریک می کنند، اما کراتوم، به ویژه در دوزهای پایین تر، بر روی نوع متفاوتی از گیرنده های مواد افیونی نسبت به مواد افیونی سنتی تمرکز می کند. به همین دلیل است که کراتوم در دوزهای پایین عمدتاً اثر تحریک کننده دارد و در دوزهای بالاتر فقط بیشتر در جهت اثرات شبه مواد افیونی است.
پس از نوشیدن چای کراتوم، اثرات آن پس از بیست تا سی دقیقه ظاهر می شود و پس از آن بسته به دوز، دو تا چهار ساعت باقی می ماند.
درست مانند قهوه، کراتوم خاصیت خشک کنندگی دارد. بنابراین توصیه می شود پس از استفاده از کراتوم، آب کافی بنوشید. این از کم آبی بدن شما و در نتیجه اثر«خماری» جلوگیری می کند.
کراتوم بر تنفس و فشار خون تأثیر می گذارد. تعداد کمی از عوارض مصرف کراتوم شناخته شده است، که تعیین خطرات سلامتی را دشوار می کند. بنابراین معقول ترین انتخاب این است که هرگز کراتوم را با سایر مواد مخدر، الکل یا محرک های تغییر دهنده ذهن ترکیب نکنید. به این ترتیب می توانید مطمئن شوید که ترکیب خطرناکی از مواد شیمیایی را نمی بلعید.
هرگز کراتوم را با الکل، بنزودیازپین ها (داروهای خواب و آرام بخش)، مواد افیونی (مسکن های قوی) و سایر موادی که سیستم عصبی را سرکوب می کنند، ترکیب نکنید. در تئوری، این می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود. داروهایی که فشار خون را افزایش می دهند می توانند در ترکیب با کراتوم موقعیت های خطرناکی ایجاد کنند.
