شاهدانه از نظر کاربرد، گیاهی باستانی است که در 3000 سال قبل از میلاد در آسیای مرکزی و چین و اندکی پس از آن در هند و خاورمیانه شناخته شده است. ورود آن به اروپا و نیمکره غربی احتمالاً از طریق آفریقا بوده است. از نظر تاریخی، شاهدانه دارای ارزش دارویی بوده و قبل از دهه 1900 به عنوان یک داروی عامیانه استفاده می شد. گزارش شده است که به عنوان مسکن، بی حس کننده موضعی، ضد اسپاسم، ضد افسردگی، محرک اشتها، ضد آسم و آنتی بیوتیک ارزشمند تلقی می شود.
در قرن بیستم الگوی استفاده لذت بخش از حشیش، از طبقات پایین به طبقات متوسط در غرب، به ویژه در میان روشنفکران گسترش یافت. از دهه 1960 در سراسر جمعیت های مختلف دانش آموزی از دانشگاه ها و کالج ها تا مدارس متوسطه گسترش یافت و سرانجام به مدارس ابتدایی رسید. این گسترش تقریباً به طور کامل استفاده تاریخی حشیش به عنوان یک دارو را پنهان کرد. ماری جوانا برای قربانیان گلوکوم استفاده شده است و به عنوان یک مسکن برای بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک، سرطان و سایر شرایط مورد بررسی قرار گرفته است.
تجارت بین المللی ماری جوانا و حشیش برای اولین بار در طی کنوانسیون بین المللی تریاک در سال 1925 تحت کنترل قرار گرفت. در اواخر دهه 1960 اکثر کشورها محدودیت هایی را برای قاچاق و استفاده از ماری جوانا و حشیش اعمال کرده بودند و به طور کلی مجازات های شدیدی را برای نگهداری، فروش یا عرضه غیرقانونی آن ها اعمال کرده بودند. با شروع دهه 1970، برخی کشورها و حوزه های قضایی مجازات در اختیار داشتن مقادیر کم را کاهش دادند.
مشخص کردن اثرات داروهای مختلف ساخته شده از شاهدانه به دلیل تنوع گسترده در قدرت ترکیبات مختلف گیاه دشوار است. انتظار می رود حشیش نسبت به ماری جوانا یا بنگ میزان مسمومیت بیشتری ایجاد کند. این که آیا دارو تدخین شود، به صورت نوشیدنی نوشیده شود یا خورده شود و یا به عنوان تجویز تتراهیدروکانابینول مصنوعی (تی. اچ. سی) مصرف شود، می تواند میزان تأثیر را تعیین کند. به طور کلی، حشیش اثراتی مشابه اثرات مسکالین یا اثرات ال. اس. دی ایجاد می کند. مسمومیت شدید زمانی که حشیش بلعیده می شود، معمول تر است.
هنگام کشیدن حشیش، تظاهرات فیزیولوژیکی در عرض چند دقیقه آشکار می شود. عوارض مصرف حشیش شامل سرگیجه، سبکی سر، اختلال در هماهنگی و حرکت، احساس سنگینی در بازوها و پاها، خشکی دهان و گلو، قرمزی و سوزش چشم ها، تاری دید، تند شدن ضربان قلب، سفتی دور قفسه سینه و ویژگی های شنوایی مانند زنگ زدن گوش، وزوز، احساس فشار در گوش است. همچنین احساس گرسنگی زیاد که ممکن است با میل به شیرینی همراه باشد.
تظاهرات سمی نادر است و شامل بی قراری حرکتی، لرزش، آتاکسی، احتقان ملتحمه چشم، اتساع غیر طبیعی مردمک، توهمات بینایی و هذیان های ناخوشایند است. حشیش باعث اعتیاد نمی شود. استفاده از حشیش منجر به اعتیاد فیزیکی نمی شود، ولی در صورت قطع مصرف علائم ترک رخ می دهد. روان پریشی واکنش روانی است که تنها با استفاده طولانی مدت از حشیش همراه است. از دیگر اثرات مصرف مزمن حشیش، تضعیف اراده و زوال روانی است.
