حشیش یا کانابیس یکی از پرمصرف‌ترین مواد مخدر در جهان است. با این حال افسانه‌های بسیاری در مورد خطرات مصرف این ماده وجود دارد. این دارو که به عنوان «ماری جوانا» یا «علف هرز» نیز نامیده می‌شود، از گیاه شاهدانه مشتق شده است در بین تمام گروه های سنی مصرف می‌شود. با مصرف حشیش، با گذشت زمان، مغز شما به مواد شیمیایی موجود در دارو وابسته می شود تا جایی که برای رسیدن به همان حالت سرخوشی، به مقدار بیشتری از حشیش نیاز پیدا می کنید.
اگر به طور منظم از حشیش استفاده کنید، در زمانی که از آن استفاده نکنید، علائم ترک اعتیاد ظاهر می شوند، این می‌تواند باعث شود که شما مجدداً به مصرف حشیش رو بیاورید. در شرایطی که مدت زمان کوتاهی برای رسیدن به آرامش و سرخوشی صرفاً جهت تفریح حشیش یا ماری جوانا مصرف کنید، خواهید دید که در کوتاه ترین زمان ممکن در دام آن گرفتار شده اید و بدن شما به آن نیاز دارد. اکثر افرادی که به حشیش اعتیاد پیدا می کنند از مصرف تفریحی و یا تست کردن آن در مهمانی ها و جمع دوستان آغاز کرده اند. اعتقاد بر این است که سی درصد از جمعیتی که حشیش مصرف می‌کنند، اختلال مصرف حشیش دارند.
حالت آرامش و آرامی که حشیش در مصرف کننده ایجاد می‌کند می‌تواند فریبنده باشد، اگر با برخی از بیماری‌های روانی درمان نشده مانند اضطراب دست و پنجه نرم کنید، یا اگر در موقعیت‌های اجتماعی یا حرفه‌ای مبارزه می کنید و شغل پر استرسی دارید، اگر متوجه شدید که برای عملکرد خوب یا جلوگیری از ناراحتی به حشیش نیاز دارید، احتمالاً وابستگی به دارو ایجاد شده است که برای غلبه بر آن به کمک حرفه ای نیاز دارید.
در حالی که ممکن است فرد به فرد متفاوت باشد و برخی افراد می‌توانند بدون ایجاد وابستگی از این داروها، استفاده کنند. عواملی مانند میزان تتراهیدروکانابینول استفاده شده در حشیش می‌توانند تأثیر گذار باشد. گونه‌های مختلف شاهدانه دارای مقادیر کمتر یا بیشتر تتراهیدروکانابینول هستند و گونه های مختلف شاهدانه حتی می توانند برای مدت کوتاه تر و یا طولانی تر در بدن باقی بمانند. برخی استدلال‌ها بر این باورند که حشیش یک ماده مخدر بی‌خطر و بی‌ضرر است و قدرت اعتیادآوری پایینی دارد، در صورتی که این چنین نیست.
اعتیاد ناخواسته به حشیش در ده درصد از افرادی که در معرض این مواد هستند، رخ می‌دهند. اگر مصرف حشیش را در دوران نوجوانی خود شروع کنید، احتمال معتاد شدن به انواع قوی تر مواد مخدر در بزرگسالی به شانزده درصد افزایش می‌یابد و آسیب روانی به سلامت شما نیز متعاقباً افزایش می‌یابد زیرا مصرف حشیش می‌تواند ایجاد تحمل نماید و فرد مصرف کننده را به نابودی کامل برساند.
عوامل دیگری در ایجاد اعتیاد به حشیش مانند عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی و عوامل روانی نقش دارند.
عوامل ژنتیکی: اگر یکی از بستگان نزدیک خود را داشته باشید که در مقطعی از زندگی خود با مصرف حشیش دست و پنجه نرم کرده است، ممکن است نشان دهنده این باشد که شما یک شخصیت مستعد برای اعتیاد به حشیش دارید و در خطر مصرف حشیش قرار دارید.
عوامل محیطی: اعتقاد بر این است که زندگی نا به سامان خانوادگی و خانه های پر تنش در دوران کودکی گرایش افراد به مصرف مواد مخدر را افزایش می دهد. هر چه زودتر شروع به مصرف مواد مخدر کنید، آسیب های بیشتری می بینید.
عوامل روانی: افرادی که با یک بیماری روانی دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است برای خود درمانی از الکل یا مواد روانگردان مانند حشیش برای کاهش علائم ناخواسته استفاده کنند. این روش احتمالاً علائم بیماری را بدتر می‌کند و می‌تواند به مشکلات سلامت روان همراه با درج عوارض منجر شود.
