انواع مختلفی از برنامه های درمان اعتیاد وجود دارد. برخی از افراد ممکن است مراحل مختلفی از درمان را پشت سر بگذارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است فقط به یک یا دو سطح مراقبت نیاز داشته باشند.
برنامه سم زدایی پزشکی مواد مخدر اولین گام برای فردی است که درمان اعتیاد شدید به موادی مانند هروئین، الکل یا بنزودیازپین ها را آغاز می کند. در سم زدایی پزشکی مواد مخدر، بیماران توسط متخصصان آموزش دیده نظارت می شوند که می توانند علائم را زیر نظر بگیرند و اطمینان حاصل کنند که بیماران در حین ترک مواد مخدر یا الکل ایمن می مانند.
در یک برنامه درمانی سم زدایی پزشکی، کارکنان می توانند داروهایی را برای کاهش ناراحتی ناشی از ترک اعتیاد به دلیل خروج مواد مخدر و الکل از بدن ارائه دهند. به عنوان مثال، کارشناسان گزارش می دهند که افرادی که هروئین را کنار می گذارند ممکن است برای کاهش علائم ترک اعتیاد، لوفکسیدین مصرف کنند. افراد همچنین ممکن است در طول سم زدایی پزشکی از بوپرنورفین یا متادون استفاده کنند. مهم است که به خاطر داشته باشید که دارو فقط در هنگام ترک مصرف، زمانی استفاده می شود که از نظر بالینی توسط یک پزشک متخصص تأیید شود.
داروها را می توان در طول فرآیند ترک در سم زدایی پزشکی استفاده کرد. دارو درمانی همچنین می تواند بخشی از یک برنامه درمانی مداوم با کمک دارو باشد. درمان با کمک دارو شامل استفاده از داروها همراه با مشاوره در طول فرآیند بهبود اعتیاد است.
درمان بیماری اعتیاد با کمک دارو معمولاً برای درمان اعتیاد به مواد افیونی، مخدرهای تجویزی و الکل استفاده می شود. داروها می توانند به کنترل هوس و تثبیت مواد شیمیایی مغز و عملکرد بدن کمک کنند. طبق تحقیقات، درمان با کمک دارو می تواند به افراد کمک کند تا در درمان باقی بمانند، سوء مصرف مواد افیونی را کاهش دهند، نرخ بقا را افزایش دهند و فعالیت مجرمانه را کاهش دهند. مانند سم زدایی پزشکی مواد مخدر، درمان با متادون و بوپرنورفین معمولاً در درمان های دارویی برای اعتیاد به مواد افیونی تجویز می شود. دی سولفیرام و آکامپروسات ممکن است برای درمان سوء مصرف الکل استفاده شوند.
توان بخشی بستری معمولاً در بیمارستان یا کلینیک ترک اعتیاد ارائه می شود. در این نوع درمان، پزشکان متخصص بر بیماران نظارت می‌کنند و به پرستاران دسترسی بیست و چهار ساعته دارند. افرادی که در درمان بستری شرکت می کنند اغلب داروهای ترک اعتیاد و خدمات مشاوره دریافت می کنند و در گروه درمانی شرکت می کنند.
درمان بستری معمولاً شامل ارزیابی مداوم اعتیاد به مواد مخدر و نظارت بر اهداف است. هنگامی که یک بیمار درمان بستری را کامل کرد، درمانگران یک برنامه ترخیص را طراحی می کنند و بیمار به یک محیط درمانی دیگر، مانند درمان سرپایی مداوم منتقل می شود.
توان بخشی سرپایی یک گام پایین تر از درمان سرپایی فشرده است. مانند برنامه های فشرده سرپایی، توان‌بخشی سرپایی معمولاً شامل مشاوره فردی و گروهی و همچنین دسترسی به داروهای ترک اعتیاد و خدمات پزشکی است. در برنامه‌های سرپایی، افراد در زمان‌های متناسب با برنامه‌هایشان قرار ملاقات می‌گذارند و می‌توانند در طول درمان در جامعه به کار خود ادامه دهند و در خانه زندگی کنند. برنامه های سرپایی انعطاف پذیری را ارائه می دهند که از مزایای این نوع درمان است.
