اختلالات مصرف فن سیکلیدین عبارتند از وابستگی به فن سیکلیدین، سوء مصرف فن سیکلیدین، اختلالات ناشی از فن سیکلیدین، مسمومست با فن سیکلیدین، دلیریوم مسمومست با فن سیکلیدن، اختلالات سایکوتیک ناشی از فن سیکلیدین همراه با هذیان، اختلالات سایکوتیک ناشی از فن سیکلیدن همراه با توهم، اختلال خلقی ناشی از فن سیکلیدین، اختلال اضطرابی ناشی از فن سیکلیدین.
1.مصرف اخیر فن سیکلیدین (یا مواد وابسته)
2.تغییرات غیر انطباقی رفتاری قابل ملاحظه از لحاظ بالینی (مانند ستیزه جویی، تهاجم، تکانشگری، رفتار غیر منظره، سراسیمگی روانی – حرکتی، اختلال قضاوت یا اختلال کارکرد اجتماعی یا شغلی) که در حین مصرف فن سیکلیدین یا کمی پس از آن بروز کرده است.
3.ظهور دو یا چند علامت از علائم زیر ظرف یک ساعت پس از مصرف فن سیکلیدین (اگر فن سیکلیدین از راه تدخین، انفیه یا تزریق وریدی مصرف شود این زمان کمتر است) نیستاگموس افقی یا عمودی، افزایش فشار خون، کرختی یا کاهش حساسیت به درد، آتاکسی، نارساگویی، سفتی عضلانی، حملات تشنجی یا اغما، تشدید بیمارگونه حس شنوایی.
4.علائم ناشی از یک بیماری طبی عمومی نبوده و یک اختلال روانی دیگر توضیح بهتری برای آن ها نباشد.
برخی بیماران ممکن است به فاصله چند ساعت پس از مصرف فن سیکلیدین نزد روانپزشک آورده شوند، اما معمولاً تا چنین کاری صورت بگیرد دو تا سه روز از مصرف دارو سپری شده است.
بیمارانی که دچار بیهوشی شده اند هنگام به هوش آمدن اغلب دچار اختلال موقعیت سنجی، سر در گمی و اشکال در مکالمه هستند. این علائم ممکن است بدون اغما نیز مشاهده شود اما در این صورت شدت کمتری دارد.
گاهی اختلال رفتاری بسیار شدید است مثل لخت شدن در ملاء عام، خشونت، بی اختیاری ادرار، گریه کردن و خنده های نامتناسب ظاهر شود. معمولاً بیمار بعداً نسبت به کل دوره سایکوز دچار فراموشی خواهد شد.
سایکوز بین یک تا سی روز به طور متوسط 4 تا 5 روز طول می کشد. تقریباً 3 درصد از بیمارانی که به دلیل مصرف فن سیکلیدین به مراکز فوریت مراجعه می کنند واجد ملاک های این اختلال هستند که بیش از همه در غالب ملاک های یک دوره شبه درمانی می گنجد.
