طبق نظریه برخی از محققین، اختلال الکلیسم به پنج دسته متفاوت تقسیم شده است که عبارتند از:
الکل وقتی به اندازه کم مصرف می شود ظاهراً انرژی را افزایش می دهد شخص را سرزنده تر و شادتر می کند و تا حدی احساس اجتماعی شدن می دهد. اما حقیقت این است که الکل، کندکننده دستگاه عصبی مرکزی است و نه محرک آن. وقتی درجه غلظت الکل در خون به 3 تا 5 درصد برسد، فرد احساس شادی، شنگولی، آرامش و تا حدی بی خیالی به او دست می دهد. تا حدی اعتماد به نفس فرد بیشتر می شود، گاهی دست به خودنمایی می زند، شاید تا حدودی پر حرف شود و رفتار اجتماعی تری از خود نشان دهد و توأم با این حالات واکنش های حرکتی رو به کندی می گذارد.
در غلظت 10 درصد الکل در خون اختلال چشمگیری در کارکردهای حسی و حرکتی ظاهر می شود. تکلم درهم و برهم و نامشخص می شود و ممکن است دشواری هایی در هماهنگ ساختن حرکات دست و پا دیده شود. برخی از افراد در این وضعیت خشم و حالات پرخاشگری از خود نشان می دهند و برخی دیگر در خود فرو می روند و خیلی ساکت می شوند.
در غلظت 20 درصد شخص به کلی توان حسی و حرکتی خود را از دست می دهد و در غلظت 40 درصد و بیشتر خطر مرگ در پیش خواهد بود.
از لحاظ حقوقی (مستی) به حالتی اطلاق می شود که در آن میزان غلظت الکل خون بین 10 تا 15 درصد می باشد.
جهت مشاوره رایگان ترک الکل با شماره ٧٥۳٥٤-۰۲۱ تماس بگیرید
