مصرف مواد مخدر باعث می‌شود تا جسم و روان فرد معتاد از حالت عادی و طبیعی خارج شود. پس از مبتلا شدن فرد به بیماری اعتیاد دیگر به تنهایی قدرت و توانایی کنترل یا قطع مصرف مواد مخدر و ترک اعتیاد را نخواهد داشت.
اعتیاد به مواد مخدر و روان‌گردان پس از تصادفات جاده‌ای، سوانح و حوادث، بیماری‌های قلبی، عروقی و افسردگی در رتبه چهارم طبقه‌بندی بیماری‌ها قرار دارد. در جمعیت مردان جوان 18 تا 30 ساله اعتیاد به مواد مخدر بعد از تصادفات جاده‌ای، سوانح و حوادث در مقام دوم طبقه‌بندی بیماری‌ها قرار می‌گیرد. بر اساس آمار رسمی ارائه‌شده در کشور 35/1 میلیون نفر فرد مبتلا به وابستگی به مواد مخدر یا معتاد در کشور وجود دارد که با در نظر گرفتن بعد خانوار ایرانی به معنای آن است که در حدود 5 میلیون نفر جمعیت کشور سالانه مستقیماً با اختلالات مصرف مواد مخدر درگیر هستند.
برخلاف باورهای قدیمی و بر مبنای اطلاعات و دانش کنونی در مورد مغز انسان، ثابت‌شده است که اعتیاد به مصرف مواد مخدر یک مشکل اخلاقی و یا ضعف اراده نیست، بلکه نوعی بیماری ذهنی است. اعتیاد به مواد مخدر ازجمله بیماری‌هایی است که بیش از هر چیز به مغز انسان آسیب رسانده و سیستم ارتباطی آن را مختل می‌سازد.
هرکسی که مواد مخدر مصرف می‌کند معتاد محسوب نمی‌شود. مصرف‌کنندگان مواد مخدر به سه دسته تقسیم می‌شوند و از این سه دسته تنها معتادان مزمن هستند که به بیماری اعتیاد مبتلا شده‌اند. بیماری اعتیاد دارای یک چرخه ویرانگر و باطل است که مانع می‌شود تا فرد معتاد بتواند به تنهائی و با اراده شخصی خود از این بیماری رهایی پیدا کند.
هم جواری کشور ایران با دو کشور اصلی تولید کننده مواد مخدر یعنی افغانستان و پاکستان، موجب گردیده تا خاک ایران بهترین راه عبور این مواد به کشورهای اروپایی باشد و در این نقل و انتقالات، مقداری از این مواد توسط افراد سودجو توزیع و پخش شده عده‌ای از افراد جامعه را به کام خود بکشاند.
ایران از جمله کشورهایی است که از چند قرن پیش با مشکل سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد به آن‌ها رو به رو بوده و اقداماتی در جهت جلوگیری از تولید و مصرف این مواد به عمل آورده است. این اقدامات که از دوران صفویه آغاز شده بود منجر به تصویب قوانین مدونی جهت منع کشت و معامله این مواد و تعقیب کیفری یا درمان معتادان گردید. اکنون که آمار افراد گرفتار به این معضل زیاد است و بسیاری از خانواده‌ها را درگیر خود نموده است لازم است روش‌های ترک اعتیاد به صورت هر چه منسجم‌تر، کامل‌تر و منظم‌تر معرفی و ارائه گردد.
در برخورد با فرد مصرف کننده مواد مخدر جهت درمان اعتیاد باید او را متقاعد کرد که در صورت ادامه مصرف همه چیزش را از دست می‌دهد، از جمله حیثیت و غیرتش را، و چون انسان حساس است در این راه باید از طریق عاطفی و بسیار ملایم وارد شود. با نصیحت های خالی از تحقیر، بدون نیش زبان و تشویق و آماده کردن وی باید اعتیاد او مدیریت شود. او باید حس کند که افرادی که او را نصیحت می‌کنند واقعاً به وی و سرنوشتش علاقه دارند. استعدادهای و توانائی هائی را که داشته و در اثر اعتیاد به مواد مخدر به فراموشی سپرده و یا قادر به انجام آن ها نیست، بزرگ جلوه داده و به رخش کشید.
باید به افراد معتاد تفهیم کرد که ماده مخدر نه تنها برای آن ها هیچ حالت مثبت و سازنده ای ایجاد نمی کند بلکه سرعت توان و قدرت را نابود و آن ها را به سوی مرگ و نیستی که نسبت به آن حساسیت دارند می‌کشاند. وقتی موارد فوق و حالاتی که معتاد دارد و حس می‌کند، برایش تشریح شود و تفهیم گردد که این مسائل قابل تحمل است و با دارو و مسکن کاهش خواهد یافت، در مدت سه روز و پیشرفته ترین اعتیاد حداکثر در یک هفته تا ۹۰ درصد تخفیف خواهد یافت و ایجاد آمادگی و پذیرش را سهولت خواهد بخشید.
کلینیک روانپزشکی و ترک اعتیاد دی با درمان های تخصصی اعتیاد و امکانات بیمارستانی آماده پذیرش بیماران گرامی می باشد.
