در حیوانات، تنها تجویز تی. اچ. سی برای چند روز یا هفته و سپس قطع آن، علائم ترک اعتیاد را تحریک نمی کند، زیرا دارو در مغز باقی می ماند و به آن اجازه می دهد به تدریج سازگار شود. وضعیت مشابهی احتمالاً در مصرف‌کنندگان ماری‌جوانای انسانی که ترک فوری انجام می دهند، رخ می‌دهد و روند خروج را تسهیل می‌کند.
با این حال، با تجویز یک بلوک شیمیایی که فوراً با اثرات تی. اچ. سی تداخل پیدا می کند، محققان می توانند نوعی ترک آنی را در حیوانات آزمایشی که به طور مزمن در معرض تی. اچ. سی قرار گرفته اند ایجاد کنند. این حیوانات علائم چشمگیری از خود نشان می دهند، از جمله بیش فعالی و رفتار آشفته، که در طول ترک مواد مخدر نیز رخ می دهد.
تحمل و ترک اعتیاد مطمئناً به ظرفیت یک دارو برای سوء مصرف کمک می کند. اما در نهایت هر چه یک دارو احساس بهتری در افراد ایجاد کند، احتمال سوء مصرف آن ها بیشتر می شود. این اثر که تقویت نامیده می شود، به طور کلی به دوز دارو بستگی دارد. به عنوان مثال، کافئین برای بسیاری از افرادی که یک یا دو فنجان قهوه را در یک زمان می نوشند، تقویت کننده است، اما باعث می شود بیشتر افراد احساس بدتری داشته باشند نه بهتر، اگر کافئینی معادل شش فنجان قهوه مصرف کنند. تقویت یک داروی خاص نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در مورد کافئین، تحقیقات نشان می دهد که تأثیرات آن برای افراد کم اضطراب لذت بخش ترین است.
ماری جوانا بدون شک برای بسیاری از مردم تقویت کننده است. برخی استدلال کرده‌اند که ماری‌جوانا پتانسیل نسبتاً کمی برای سوء مصرف دارد، بر اساس آزمایش‌هایی که در آن حیوانات که به میل خود کوکائین مصرف می‌کنند تی. اچ. سی را خود تجویز نمی‌کنند. مطالعات دیگر نشان می دهد که تی. اچ. سی نسبت به حیوانات در دوزهای نسبتاً خفیف پاداش می دهد، اما مانند بسیاری از داروهای تقویت کننده، در مقادیر زیاد نفرت ایجاد می کند. همچنین نشان داده شده است که کانابینوئیدها موجی از دوپامین، یک ماده شیمیایی که به طور کلی با تقویت کننده همراه است، در موش آزاد می کنند.
با پیشرفت افراد از تحمل به وابستگی فیزیکی به سوء مصرف مواد مخدر، ولع مصرف آن ها با وجود مشکلات فزاینده ناشی از رفتارشان تشدید می شود. این میل شدید به مواد مخدر سخت ترین بخش اعتیاد برای غلبه بر آن است. در نتیجه، اکثر معتادان در حال بهبودی ظرف یک سال پس از رها شدن از مواد مخدر دچار عود می شوند. مطالعات حیوانی نشان می دهد که این تمایل به عود ناشی از تغییرات طولانی مدت در عملکرد مغز ناشی از اعتیاد است. به نظر می رسد که این تغییرات ماه ها یا سال ها پس از آخرین استفاده از یک داروی اعتیاد آور باقی می مانند.
داروهای ضد ولع برای نیکوتین و الکل ساخته شده اند، در حالی که متادون میل به هروئین را کاهش می دهد زیرا اثرات سرخوشی این دارو را مسدود می کند. تحقیقات در مورد هوس روی نیکوتین، الکل، کوکائین و مواد مخدر متمرکز شده است. این به طور خاص به ماری جوانا پرداخته است، بنابراین ناشناخته باقی مانده است که آیا ماری جوانا تغییرات مشابهی در عملکرد مغز ایجاد می کند یا خیر.
