استفاده از روش های دیگر برای ترک اعتیاد به انواع مواد مخدر را بررسی می کنیم.
طب سوزنی سابقه ای پنج هزار ساله در چین دارد. مغز انسان به طور طبیعی در جهت واکنش در مقابل دردها ماده ای به نام آندورفین ترشح می‌کند که ترکیب شیمیایی آن شبیه مورفین است در اکثر انسان ها این وظیفه به صورت طبیعی به وسیله غده ای در هیپوفیز مغز انجام می‌شود. برخی از متخصصین معتقدند هر گونه اختلالی در کار این غده موجب عدم سازگاری و واکنش طبیعی شخص در برخورد با مسائل و مشکلات است و رابطه ای هم بین این امر و بیماری های عصبی یافته اند.
این شیوه از طریق نصب سوزن یا سوزن هایی بر کانال های انرژی و نقاط حساس شناخته شده در بدن (تا کنون ۱۴۰۰ نقطه شناخته شده)، با دردها و بیماری ها مقابله می‌شود. در مورد اعتیاد به انواع مواد مخدر، مشروبات الکلی و دخانیات نیز از تحرک نقاط حساس مشخص که در گوش انسان قرار دارد استفاده می‌شود. برابر بررسی های به عمل آمده در چین، ویتنام، هنگ کنگ و آمریکا هزاران معتاد مصرف کننده مواد مخدر با استفاده از این شیوه معالجه گردیده اند. در ایران نیز در درمانگاه های طب سوزنی تعدادی از افراد مصرف کننده مواد مخدر تحت مداوا قرار گرفته اند. در مورد اثرات این شیوه نظرات متفاوتی وجود دارد. آن چه مهم است به خدمت گرفتن هر گونه امکان برای مقابله با بلای اعتیاد است. با توجه به جدید بودن این شیوه،د آثار روانی مثبتی که استفاده از آن می‌تواند در فرد معتاد ایجاد نماید، به نظر می‌رسد ثمر بخش باشد.
روان درمانی و آرام کردن درون پس از تلاطم معتادین رکن مهم و اساسی، در ترک اعتیاد می‌باشد. برخی از متخصصین عقیده دارند هیپنوتیزم می‌تواند به صورت غیر مستقیم در ایجاد آرامش مورد استفاده قرار گیرد. خواب مصنوعی در معالجه بیماری های روانی کاربرد دارد. مکانیزم آن تلقین موارد مورد نظر به بیمار در حالت خواب مصنوعی است. در خواب مصنوعی می‌توان به فرد معتاد به مواد مخدر تلقین کرد که قادر است مواد مخدر را رها سازد. ترک مواد مخدر هیچ ترسی ندارد و تمام موارد مورد نظر را در خواب به وی آموزش داد. از این روش در درمان گروهی هم استفاده به عمل می‌آید.
شیوه‌های دیگر برای درمان بیماری اعتیاد به مواد مخدر شامل قرنطینه یا مراقبت در مکان های مخصوص (در مورد معتادین مشکوک)، ترک تدریجی (کاهش در مصرف یا نظارت)، شوک الکتریکی، مراقبت و نگهداری در منزل و مراقبت از سوی مسئولین دولتی، شیوه‌های کاردرمانی، اردوگاه های اجباری، جداسازی معتادین ولگرد و غیره ولگرد از جامعه و افراد سالم است که در کشورهای چین، ویتنام، تایلند، هنگ کنگ، آمریکا، تجربه گردیده است.
در حال حاضر ۱۵ مرکز بازپروری در سطح ایران فعالیت دارد که در گوشه و نقاط کشور هستند. این مراکز زیر نظر وزارت بهزیستی قرار داشته و از نظر مراجعه و پذیرش افراد معتاد مستقماً با دادستان های مبارزه با مواد مخدر ارتباط دارند. در این مراکز حداقل مدت معالجه و بازپروری دو ماه است که ممکن است تا یک سال طول بکشد. این مراکز در هر دوره می‌توانند تا ۶۰۰۰۰ نفر را پذیرش نمایند که در مقابل انبوه معتادین ظرفیت قابل توجهی نمی باشد.
