اصطلاحات سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد به مواد مخدرکه اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، مفاهیم و معانی منحصر به فردی دارند.
سوء مصرف مواد مخدر معمولاً به سوء استفاده از مواد اشاره دارد نه لزوماً معتاد بودن به آن‌ها. با این حال، سوء مصرف مواد مخدر اغلب منجر به وابستگی فیزیکی یا اعتیاد می شود که با میل شدید به مواد مخدر، علائم ترک و موارد دیگر همراه است.
سوء مصرف مواد مخدر می تواند در طیف گسترده ای از مواد مخدر، از داروهای تجویزی گرفته تا داروهای غیرقانونی خیابانی اعمال شود. این اصطلاح اغلب برای بحث در مورد استفاده نادرست از مواد مخدر، به ویژه موادی که می توانند برای اهداف پزشکی مصرف شوند، استفاده می شود.
سوء مصرف مواد مخدر به افراد دارای سابقه اعتیاد محدود نمی شود، زیرا بسیاری از افراد پس از مصرف داروهای تجویزی مانند مسکن های تجویزی دچار اختلال مصرف مواد مخدر می شوند. سوء مصرف منظم مواد مخدر می تواند منجر به الگوهای رفتاری جدی شود که منجر به اعتیاد می شود.
اعتیاد به مواد مخدر یک وضعیت پزشکی است. اعتیاد یک بیماری مغزی مزمن و عودکننده است که شامل جستجوی اجباری و مصرف مواد مخدر است. این رفتار با وجود پیامدهای مضر مانند از دست دادن شغل یا مشکلات قانونی رخ می دهد.
اعتیاد می تواند ناشی از عوامل و کاتالیزورهای مختلفی از جمله استعداد ژنتیکی، شرایط، محیط، آسیب و اختلالات سلامت روان باشد. اعتیاد نشان دهنده اخلاق یک فرد نیست. در واقع، بسیاری از اعتیادها ناشی از مصرف مشروع مواد مخدر با نسخه یا استفاده تصادفی است.
وابستگی به مواد مخدر با اعتیاد به مواد مخدر متفاوت است. هنگامی که شما به یک دارو وابسته می شوید، بدن شما به وجود آن ماده عادت می کند و شروع به انتظار آن می کند. به همین دلیل، قطع ناگهانی دارو می تواند علائم ترک را ایجاد کند. اغلب هفته ها مصرف زیاد، طول می کشد تا از نظر جسمی به یک دارو وابسته شوید.
وابستگی فیزیکی به مواد مخدر می تواند به اعتیاد کمک کند. مقابله با علائم ترک می تواند ترک مصرف ماده مخدر را سخت تر کند، حتی زمانی که می خواهید آن را ترک کنید. اعتیاد فیزیکی به مواد مخدر می تواند در هر ماده ای رخ دهد که شما بتوانید از نظر جسمی به آن وابسته شوید.
اعتیاد یک مؤلفه روانی نیز دارد. این قسمت از اعتیاد در رفتار فرد معتاد منعکس می شود. هنگامی که فردی از نظر روانی به مواد مخدر معتاد می شود، این ماده جزء اصلی افکار، احساسات و فعالیت های روزمره او می شود. این افکار ممکن است به آن‌ها میل شدیدی برای استفاده از دارو بدهد.
اعتیاد به مواد مخدر یک اختلال مغزی است که علیرغم پیامدهای نامطلوب آن با درگیری اجباری در محرک های پاداش دهنده مشخص می شود. انواعی از عوامل پیچیده عصبی زیستی و روانی اجتماعی در ایجاد اعتیاد دخیل هستند.
